Squad Goals

Chapter 10

On the way na si Michael sa St. luke's hospital. Habang si Brent naman ay umidlip muna habang binabantayan si Carrie.

Carrie's pov

Tinitignan ko ngayon ang lalakeng ang himbing matulog dito sa isang bed. "Wait ano nga ba pangalan neto? hmm..."

"Brent.." nakita ko na tinapik ito ni mom at tinawag sa pangalan na Brent. At nagising nga. "Iho bibili muna ako ng pagkaen ah at ikaw muna magbantay kay Carrie."

"sige po" tumango tango lang itong lalakeng toh at umalis na si mom

Matapos nun ay natulog sya uli at inaalala ko kung sino ba itong lalake na ito. Pero wala talaga ako maalala eh kung sino siya ngunit familiar ang kanyang mukha.

Carrie stares at Brent's handsone face and she tries to poke it. "Hmm.. ang gwapo naman pala ni kyah ahe! Hahaha!! Mala American ang dating, matangkad, maputi, thick eyebrows, pink lips *traces my fingers to his face* pointy nose, and perfect hair. Hayyyy! Alam mo kyah ideal guy ko ang isang katulad mo."

Michael's pov

Andito nako ngayon sa hospital kung nasaan si Carrie. Tinanong ko sa nurse station kung saan ang room ni Carrie at sinabing room 507 daw. So nung papalapit nako sa room niya ay nakita ko ang tita niya. Kinabahan ako at tinago ko sa likod ko muna ang bulaklak na dinala ko. Tumingin siya saken at tinanong ako.

"Ano po iyon? bakit ka nakatingin saken?" -tita ni Carrie
"u-u-uhmm ako po si M-michael ang kaibigan ni Ca-arrie.."
"Kaibigan? Oh are u gonna visit her?"
"yes po"
"Sure just open the door kase yung mom niya umalis."
"Sige po thanks.."

Pumasok na si Michael sa room kung nasaan si Carrie at ikinagulat niya dahil may lalakeng natutulog na hindi niya kilala. Naakala niya na boyfriend o pinsan lang ito ni Carrie. Nilapag niya na yung dala niyang bulaklak sa side table at nagkunyari siyang umubo dahilan para magising si Brent.

"Ehem!"
*Di pa din nagigising* -brent
"ehem!"
*Nagising na and he slowly open his eyes*

Nang magising si Brent ay napansin niyang dinalan pa ng lalake ng bulaklak si Carrie. Kaya medyo nagtaka siya dahil baka manliligaw o kasintahan ito ni Carrie.

"Wow may flowers pang dala"-brent

"Syempre para sa BESTFRIEND ko"-Michael

"Oh okay"

"Ikaw? Ano ginagawa mo?"

"I'm here to take care of her."

"Ahhh." Binaling ni Michael ang tingin niya kay Carrie.

"I'm sorry Carrie ngayon lang kita nabisita kase kagabi nawalan ako ng lakas ng loob at dahil natakot ako simula nung nakita ko ang aksidente.. i was the reason why kung bat nabangga ka isang kotse."

"Whattt??! So ikaw pala ang dahilan nung tinitignan niya sa malayo?" -brent

"Yeah. I was about to call her pero hinawakan ng kaibigan ko ang kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kasama ko. Tapos pagbaling ko ng tingin sakanya nakahiga na siya at nagkakagulo mga tao." -michael

"What?! Tf men!" -brent
"wait a sec.. ikaw yung guy na bumuhat sakanya at nagdala dito??" -michael

Brent's pov
"wait a sec.. ikaw yung guy na bumuhat sakanya at nagdala dito??" Sabi nung lalakeng bestfriend ni Carrie

I can feel my heart beats fast and the scene that i crashed my car into Carrie flashes back to my mind. shit will i tell the truth?? Mukang umurong yata dila ko para sabihin iyon pero naisipan kong deretsuhin nalang siya para maintindihan niya.

"Ano?!" Lumapit si Michael kay Brent at hinigpitan ang pagkakahawak sa shirt nito. "So ikaw pala ang rason kung bat nagkaganyan si Carrie. Di dahil sayo di dapat siya magkakaganto na nasa coma!! This is ALL YOUR FAULT!!"

Tinulak ko sya pero hindi malakas. "Wow my fault?! Kyng tutuusin ikaw nga dahilan kung bat siya nanigas sa kinatatayuan niya eh."

"Ako?? Ikaw ang tangang nakabangga!"

"Pareho nating kasalanan yun and now we're even!

"Wag moko idamay!"

Carrie's pov

Para akong nanonood ng isang pelikula dito ah na may scene na nagaaway ang dalawang lalake dahil lang sa isang babae 😂 haba talaga ng hair mo Carrie djk haha okay enough..

"Myghad guys! Wag nga kayo magaway -_- sabagay di niyo naman ako maririnig hays." =((

Susuntukin na sana ni Michael si Brent ngunit nakarinig sila ng pagbukas ng pinto at pumasok ang mom ni Carrie. They act normal na para bang walang nangyari.

"Hays salamat dumating ka din mommy."

"Brent andito na pala yung pagkaen na binili ko." -Mom said

Napahinto si mommy nang makita niya si Michael dahil hindi niya ito kilala.

"Iho sino ka? Brent bat mo siya pinapasok?"

"Mrs. Fernandez ako po si Michael kaibigan ni Carrie. Di niya pa po siguro pinapakilala sainyo na kaibigan niya ako."

"Yes paano ka nakapasok dito?"

"Pinapasok po ata siya ng tita ni Carrie kase nagising nalang ako na nandito na siya."

"Opo at di rin po ako magtatagal uuwi na po ako kase baka hinahanap na ako ng nanay ko."

"Sige iho ingat ka ah."

"Opo salamat at ipagpepray ko po ang anak niyo."

"sige salamat."

Paglabas ni Michael ay sumunod ako dahilan para makita ko naman ang labas at makita kung ano itsura ng mukha niya paglabas. Nakita kong nagpaalam siya sa tita ko at umuwi na siya. Habang naglalakad ako ay nakakita ako ng liwanag at sinundan ko yun pero papalapit siya ng papalapit saken.

"Jusko lord kukunin mo na ba ako? Lord wag po muna please..." bigla akong nakarinig ng boses lalake na nagsalita at tinanong ako kung sasama na ba ako sakanya or stay nalang ako dito sa mundo. I said no at gusto ko pa manatili sa mundo at pumayag siya.

Bumalik na ang kaluluwa ni Carrie sa kanyang katawan at pag gumising siya hindi niya maaalala yung mga pangyayari habang naglakbay ang kaluluwa niya.