Senpai | 윤민

Προλογος

Δεν μπορώ να νιώσω τίποτα...

Για οσο μπορω να θυμηθω, δεν μπόρεσα ποτέ να νιώσω κανένα συναίσθημα.

Προσποιουμαι να φερομαι φυσιολογικά όταν βρίσκονται γύρω μου και αλλοι ανθρωποι. Αλλα μεσα μου, δεν νιώθω τίποτα.

Δεν είναι τόσο κακό όσο ακούγετε. Ξέρω πως είμαι σπασμένος μέσα μου, αλλά δεν δίνω σημασία.

Είναι φυσιολογικό για εμένα.

Αλλα όλα άλλαξαν όταν τον γνώρισα.

Τον Park Jimin.

Για πρώτη φορά ένιωσα κάτι. Μια δυνατή επιθυμία. Μια λαχτάρα.

Τώρα καταλαβαίνω τι πάει να πει άνθρωπος. Να είσαι ζωντανός.

Είμαι εθισμένος στον τρόπο που με κάνει να νιώθω.

Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο.

Ειναι τα πάντα μου.

Και τώρα, κάποιος προσπαθεί να τον πάρει από εμένα.

Τον θέλει. Αλλα οχι με τον ίδιο τρόπο που τον θέλω εγώ.

Δεν του αξίζει. Ανήκει μόνο σε εμένα.

Με έκανε να μάθω ένα καινούριο συναίσθημα...

Οργή.

Θέλω να τον σταματήσω. Θέλω να τον χτυπήσω. Θέλω να τον σκοτώσω.

Δεν υπάρχει κάτι που δεν θα έκανα για τον Jimin.

Δεν θα αφήσω κανέναν να έρθει ανάμεσα μας.

Δεν με νοιάζει τι πρέπει να κάνω. Δεν με νοιάζει τι πρέπει να πληγωσω.

Δεν με νοιάζει ποιανού αίμα πρέπει να χύσω.

Δεν θα αφήσω κανέναν να μου τον πάρει.

Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Κανένας άλλος δεν έχει σημασία.

Ο Jimin θα γίνει δικός... μου. Δεν έχει άλλη επιλογή.