Η μεγάλη μέρα έφτασε. Ο Yoongi δεν μπορούσε να είναι πιο χαρούμενος. Ευτυχία. Μάλλον αυτό δεν είναι το σωστό για να το περιγράψει. Αλλά δεν ήξερε πως αλλιώς να το πει.
Η ημέρα προχωρούσε όπως οι άλλες. Τα ίδια μαθήματα στο ίδιο βαρετό πρόγραμμα. Η ίδια φασαρία στους διαδρόμους και οι ίδιες συζητήσεις παιδιών. Ξεκίνησε να βρέχει πάλι εκείνη την ημέρα. Αστραπές φαίνονταν στον ουρανό και η βροχή χτυπούσε στο παράθυρο.
3:04 μ.μ. Μόνο ένα λεπτό μέχρι να τελειώσει η ημέρα. Και μετά κατευθείαν στην βιβλιοθήκη. Ο Yoongi μετρούσε αντίστροφα τα λεπτά.
10... 9... 8... 7...
Ο Yoongi ένιωσε μια ζεστή στο στήθος του. Ένιωθε αποφασισμένος.
3... 2... 1...
Το κουδούνι χτύπησε. Μαθητές γέμισαν τους διαδρόμους και πήγαιναν στα ντουλαπακια τους. Ο Yoongi σταμάτησε στο ντουλαπάκι του Jimin και τον περίμενε να έρθει. Οι περισσότεροι μαθητές έφυγαν όταν κατάλαβε το γνωστό περπάτημα του αγοριού.
"Yoongi, γιατί είσαι εδω; Ξέρεις πως ο Hoseok θα φρικάρει άμα μας δει μαζί!"
"Απλώς θέλω να δω το όμορφο πρόσωπο σου ξανά." Είπε ο Yoongi και έβαλε τα χέρια του στα μάγουλα του Jimin. Καθώς έσκυψε για ένα φιλί, ένιωσε το μαχαίρι μέσα από την τσάντα. Σήκωσε γρήγορα το κεφάλι του. Τα μάτια του Jimin άνοιξαν και στάθηκε πάλι όρθιος. Ένα βλέμμα απογοήτευσης υπήρχε στο πρόσωπο του καθώς περίμενε για ένα φιλί. "Είσαι ενταξει;"
"Μια χαρά."
"Θες να περπατήσουμε μαζί στο σπίτι; Νομίζω πως ο Hoseok έχει φύγει. Θα είμαστε μια χαρά."
"Έχω κάτι δουλειές να κανονίσω σήμερα. Αύριο, το υπόσχομαι."
"Ενταξει, τα λέμε αργότερα." Πήγε κοντά του και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο πριν φύγει.
Είναι ώρα Yoongi.
Μπορείς να το κάνεις.
Άνοιξε τις πόρτες της βιβλιοθήκης και όπως περίμενε ήταν εκεί ο Taehyung. Σήκωσε το κεφάλι του από το βιβλίο και τον κοιταξε. Ενα βλεμμα αδιαφοριας εμφανιστηκε στο πρόσωπό του. Ξανά αφοσιώθηκε στο βιβλίο του.
Ο Yoongi ήρεμα έβγαλε το μαχαίρι από την τσάντα και πλησίαζε τον Taehyung.
"Τι θελεις;" Τα μάτια του δεν έφυγαν από την σελίδα. Ο Yoongi τον πλησίασε χωρίς να λέει κάτι.
Ο Taehyung έχανε την υπομονή του. Σηκώθηκε. "Κοίτα, Yoongi, είμαι απασχολημένος. Δεν έχω χρόνο για-" Ο Taehyung σταμάτησε την πρόταση του. Μια ανάσα έφυγε από το στόμα του και τα μάτια του άνοιξαν. Έπεσε στα χέρια του Yoongi καθώς κοιτούσε στην κοιλιά του χωρίς να το πιστεύει.
DU LIEST GERADE
Senpai | 윤민
FanfictionGreek translation / Completed Ο Min Yoongi δεν ένιωσε ποτέ κανένα είδους συναίσθημα. Όχι φόβο, θυμό, στεναχωρια ακόμη και χαρά. Τίποτα. Ένιωθε πάντα ... άδειος μέσα του. Μέχρι την ημέρα που τον συνάντησε. Τον Park Jimin. Για πρώτη φορά, τον έκανε να...