Senpai | 윤민

•12•

Οι μέρες περνούσαν χωρίς καμία κουβέντα του Jimin στον Yoongi. Κατάφερε να κάνει τον Jimin να τον κοιταξει μια φορά. Αυτος του εδωσε ενα βλέμμα πονου και κοίταξε αλλου. Προσπαθούσε να πάει δίπλα του άλλα ο Hoseok δεν τον άφηνε. Δεν άντεχε άλλο ο Yoongi. Τον σκότωνε. Ήθελε να ξέρει τι έκανε. Ήταν ώρα να πάρει τα πράγματα στα χέρια του.

Ήταν μια βροχερή μέρα. Όλα τα δέντρα, γεμάτα με όμορφα ροζ πέταλα, είχαν πέσει τώρα και ήταν γυμνά . Ο Jimin και οι τρεις φίλοι του πήραν ευκαιρία από τον καιρό και διάβαζαν στην βιβλιοθήκη μετά το σχολείο. Φυσικά ο Yoongi ήταν κοντά του. Αλλά μόνο αυτός το ήξερε. Κρύφτηκε πίσω από τα ράφια με τα βιβλία και άκουγε στην συζήτηση τους. Στην αρχή, δεν ήταν κάτι το ενδιαφέρον. Απλά βαρετή συζήτηση για τα άτομα και κάποιους άλλους τύπους. Καμία κουβέντα για τον Jimin. Αλλά ύστερα τα πράγματα έγιναν πιο ενδιαφέροντα.

Ο Jimin σηκώθηκε και μάζευε τα πράγματα του. Ακόμη δεν είπε κάτι.

Οι άλλοι τον κοιτούσαν.

"Που πηγαινεις;" ρώτησε ο Hoseok.

"Να δω τον Yoongi." Είπε ήσυχα.

"ΤΙ;! ΓΙΑΤΙ;!"

"Θέλω να του μιλήσω. Θέλω να συνεννοηθούμε. Μου λείπει."

"Jimin." Είπε ο Taehyung. "Μπορώ να σου μιλησω;"

"Για το τι;"

"Μόνοι." Είπε κοιτώντας τον Namjoon και τον Hoseok. Δεν σκέφτηκαν τίποτα για αυτο. Είχαν προσωπικές συζητήσεις συνεχώς οπότε δεν το σκέφτηκαν δεύτερη φορά πριν φύγουν από την βιβλιοθήκη.

"Τι θέλεις;" είπε ο Jimin με μια ψύχρα τον οποίο δεν ήταν ο εαυτός του. Ήταν πάντα ένας ευγενικός και γλυκός άνθρωπος.

"Jimin." Ξαναείπε. Πήγε πιο κοντά του. "Δεν είναι ασφαλές να είσαι μαζί του."

"Πώς το ξέρεις; Δεν τον ξέρεις. Όχι με τον τρόπο που τον ξέρω εγώ."

"Σου αξίζει κάποιος καλύτερος."

Ο Yoongi κατάπιε και έπιασε ένα βιβλιο με δύναμη. Ο Taehyung έσπρωξε τον Jimin στον τοίχο και έβαλε το χέρι του στη μέση του.

"Taehyung σταματά!"

"Δεν άκουσες τι εκανε;"

Ο Jimin τον κοίταξε χωρίς να πει κάτι.

"Χτύπησε ένα άλλο παιδί. Για κανέναν λόγο."

Ο Yoongi ήθελε να πάει δίπλα του άλλα ήξερε πως θα χειροτερέψει τα πράγματα αν το έκανε.

"Σκάσε!" Η φωνή του Jimin ήταν αδύναμη και ίσα που ακουγόταν. Είχε το κεφάλι του κάτω και έτρεμε. "Σκάσε επιτέλους!" Εφυγε απο το χερι του Taehyung και ετρεχε οσο πιο μακρυα μπορουσε απο την βιβλιοθήκη.