သူသိေစခ်င္ပါသည္ [ သူသိစေချင်ပါသည် ]

ကြၽန္မႏွင့္မာန [ ကျွန်မနှင့်မာန ]

"အကို.... ''

လပ္ေတာ့ပ္တစ္လံုးျဖင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာခ်စ္ရသူသည္ မ်က္မွန္ေအာက္မွျဖဴစင္သည့္မ်က္လံုးကေလးမ်ားကိုျပဴးကာ အသံလာရာကြၽန္မဆီသို႔ ေမာ့ၾကည့္လာ၏။

"ကန္တင္းက ဘယ္နားမွာလဲမသိဘူး'' ဟု ကြၽန္မကနဖူးထက္႐ွိဆံစကေလးမ်ားကိုသပ္တင္ကာ ျပံဳးရိပ္ကေလးႏွင့္ေမးလိုက္ပါသည္။

"ဟို...ညီမေရ ဒီလမ္းတည့္တည့္ေလ်ာက္သြားလိုက္၊ ၿပီးရင္ ညာေကြ႔လိုက္ေနာ္.....''

ခ်စ္ရသူသည္ ထိုင္ေနရာမွထကာ ကန္တင္းသို႔သြားရန္လမ္းအား
ၫႊန္ျပေပးေနပံုကို ကြၽန္မ တေမ့တေမာ ေငးၾကည့္မိသည္။
တည္ၿငိမ္၍ျသဇာေညာင္းေသာ သူ႔အသံေအာက္တြင္ ကြၽန္မတစ္ဘဝစာ က်ရံူးလိုက္ခ်င္ပါ၏။

"ဟုတ္ကဲ့...ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္''

အံ့ျသဖို႔ေကာင္းစြာ ကြၽန္မ၏ကိုယ္ဟန္အမူအရာတို႔သည္ ကြၽန္မကိုယ္တိုင္ပင္သတိမထားမိဘဲ ခ်စ္ရသူအား ႐ိုက်ိဳးေနမိျပန္၏။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကြၽန္မ မိုးသဇင္သည္ မာနမ႐ွိေသာမိန္းမအျဖစ္ ခ်စ္ရသူ၏ေျခရင္းတြင္ ၫြတ္တြားခယ ေနခ်င္မိခဲ့ပါသည္..........။

"အကို.... ''

လပ်တော့ပ်တစ်လုံးဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေသောချစ်ရသူသည် မျက်မှန်အောက်မှဖြူစင်သည့်မျက်လုံးကလေးများကိုပြူးကာ အသံလာရာကျွန်မဆီသို့ မော့ကြည့်လာ၏။

"ကန်တင်းက ဘယ်နားမှာလဲမသိဘူး'' ဟု ကျွန်မကနဖူးထက်ရှိဆံစကလေးများကိုသပ်တင်ကာ ပြုံးရိပ်ကလေးနှင့်မေးလိုက်ပါသည်။

"ဟို...ညီမရေ ဒီလမ်းတည့်တည့်လျောက်သွားလိုက်၊ ပြီးရင် ညာကွေ့လိုက်နော်.....''

ချစ်ရသူသည် ထိုင်နေရာမှထကာ ကန်တင်းသို့သွားရန်လမ်းအား
ညွှန်ပြပေးနေပုံကို ကျွန်မ တမေ့တမော ငေးကြည့်မိသည်။
တည်ငြိမ်၍သြဇာညောင်းသော သူ့အသံအောက်တွင် ကျွန်မတစ်ဘဝစာ ကျရူံးလိုက်ချင်ပါ၏။

"ဟုတ်ကဲ့...ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်''

အံ့သြဖို့ကောင်းစွာ ကျွန်မ၏ကိုယ်ဟန်အမူအရာတို့သည် ကျွန်မကိုယ်တိုင်ပင်သတိမထားမိဘဲ ချစ်ရသူအား ရိုကျိုးနေမိပြန်၏။
ထိုအချိန်မှစ၍ ကျွန်မ မိုးသဇင်သည် မာနမရှိသောမိန်းမအဖြစ် ချစ်ရသူ၏ခြေရင်းတွင် ညွတ်တွားခယ နေချင်မိခဲ့ပါသည်..........။