Aşk Beklemez

1.bölüm

       Yanıma geldi umursamadan etrafındakileri. dur dedim durmadı sarıldı ,öptü sonra elimden tuttu bekle dedim.Arkamı döndüğüm de yoktu.Gözlerimi açıp kapamamla saniyeler içince karardı ortalık,öyle karanlık olduki etraf bir anda, ne bir yıldız ,ne ay vardı gökyüzünde. Koştum etrafta kimse yoktu. durdum bi an. Işık sandığım yere doğru ilerledim ama ışık olmadığını fark etmem uzun sürmedi. durdum. başka bir ışık olmalı dedim korktum koşuyordum alabildiğine. evet uzakta bir iki bina ısığı görünüyordu ilerledim ,binaların yanına kadar geldim.Soğuk binalarda ufacık loş pencereler vardı. kapı yoktu içeri girip kapıyı çalacaktım telefon etmek için. Etrafın da dolandım ama yoktu işte, korku ve sıkıntıyla karışık düşüncelerle binanın çevresinde dolanmaya devam ettim.

O sırada çalan alarm ve ardından annemin ''Kalk okula geç kalacaksın.'' sesiyle gözlerimi açtım, ahh rüyaymış.!Sırılsıklam olmuştum.Buda neyin nesiydi.!Hayatımda ilk defa böyle sıkıntılı bir rüya görüyorum Annem başımda dikilmiş

''Dicle hemen kalk ve yüzünü yıka kahvaltıya bekleniyorsun.''diyordu.Kabusun nedeni anlaşıldı!.Okulun ilk günü ve ben bu okula gitmeyi hiç istemiyorum.Çaresizliğime lanet okurken bir yanda da içinden çıkmak için çarşafımla cebelleşiyordum.Buradan çok çılgın yattığımı çıkarabilirsiniz.Çarşafla aramdaki savaşı kazandım ve üzerimi değişip kapıya yöneldim.Esneyerek ve gerinerek yavaş adımlarla   banyoya doğru yürürken annemin sesini duydum .

''Dicle çabuk ol''diye emrediyordu.

Üst makamdan emir geldi, hızlı olmalıyım sanırım .Alelacele yüzümü yıkayıp merdivenlerden birer ikişer indim aşağı .Babam erkenden kalkıp gitmiş yine.Bu adamla günlerdir aynı masada kahvaltı yapamaz olduk .İşlerinin çok yoğun olduğunu söylüyor.Babam önceden basit bi memurdu.Dedemden kalan mirasla amcalarımla ortak bi fabrika kurdular.Şuan işleri gerçekten yoğun gece eve gelmediği bile oluyor.

       Bugün yeni okulumun ilk günü bu okula istemeyerek annemin zoru ile gidiyorum.O yüzden hiç bi heycan yok içimde.Annem belki benim iyiliğimi düşünüyor ama benim kararlarıma da saygı duyması gerekmez mi? Annem diye benim hayatımada bu kadar burnunu sokmalı mı? Herneyse...

Okula beni annemin götüreceğini öğrendiğimde yüzüm düştü.İçimde, olmayan okula gitme hevesim kırıldı.

''Anne sen zahmet etme ,ben otobüsle giderim okula .''dediysemde çırpınmalarım sonuç vermedi. Herzaman ki gibi annem galip geldi bana.Okula vardığımızda eski okulumdan daha ihtişamlı bir yere geldiğimizi fark ettim.Birer ikişer öğrenciler giriyordu kapısından.Hepside baloya katılacakmış gibi şık giyinmişlerdi.Bunlar okulun en havalıları olmalı diyip.Kendime şöyle bi baktım annem kızmasa eşofmanla bile gelebilirdim okula.Eğer öğrencilerin hepsi böyleyse,bunların arsında nasıl barınacağım diye düşünmeden edemedim.Annemin kaşlarınıı kaldırıp bana baktığını gördüğümde Düncelerimden sıyrılıp arabadan inmem gerektiğini farkettim.Arabanın kapısını açtım tek ayağımı dışarı attım.Annem kolumdan tutup ''İyi dersler,çabuk alışacağına eminim.''deyip göz kırptı .Dalgamı geçiyordu!!Bende bu okula hiçbirzamn alışamayacağıma eminim,demek geldi içimden ama kaşlarımı çatıp, omuz silkmekle yetindim.Yenileceğini bile bile savaşa girmek saçmalıktı.

       Arabadan bir hışımla inip okulun bahçesine doğru ilerledim, arkamdan korna çalan annemi duymamazlıktan gelmeyi de ihmal etmedim.Okulda yeni olmanın verdiği popülerlikten olsa gerek bahçeden okula girene kadar yer yer oluşan öğrenci kümeleri bana bakıp aralarında birşeyler fısıldaşıyorlardı.

Bu okulun yenisi ne kadarda güzel kızmış diyorlardır kesin.Yada kötü ihtimal, şu amele kılıklı kıza bakın, sıfır makyaj ,yataktan yeni kalkmış tarzı  saçlar ve rüküş giyimiyle okula değilde temizliğe gelir bi hali var diyorlardır.Bana bakıp gülüşmeleri ise bunun aksini idda etmiyordu.Eski oturduğum semt küçüktü ve  maddi durumları pek iyi olmayan orta halli aileler yaşıyordu ve devlet okulunda okuyordum ,forma giyiyorduk.Annemin ısrarı ile koleje yazıldım ve buranın havasını hiç bilmediğim için hemen ayak uydurmam beklenemez tabiki.Bunları ben biliyorum ama şuan bana bakıp gülüşmekte olan kızkuruları bilmiyor.!

Beni okulumdan ayırmasının sebebine gelince  okuldan ve dışardan kötü,işe yaramaz arkadaşlar edinmemdi.Onların beni bozduğunu ders çalışmama inek bir öğrenci olmama engel olduklarını düşünmesiydi .

        Annem beni melek olarak görüyordu ama bilmediği birşey vardı bende o işe yaramazlardan biriydim....

 &&&

            Zar zor bulduğum  müdür odasına girip gülümseyerek sınıfımı sordum,en üst katta olduğunu öğrenince gülümsemem soldu, kim  çıkacak hergün okadar merdiveni diye düşünerek odadan çıktım.Merdivenlere doğru ilerlerken müdür odasına odaklandığım için fark etmediğim asansörü gördüm.Yolda altin bulmuş birinin sevincini yaşıyordum şuan.Asansör çağırma düğmesine yaklaşık on  kere bastıktan sonra arkamdaki öğrencileri fark ettim ''Öyle yapınca daha hızlı  gelmiyor .Asansörü gaz pedelı sandın galiba.'' dedi birisi.Arkamı dönmek istemiyordum cevap vermekte tabi, rezil olduğumun farkına varmamla kızarmam bir oldu.Asansör  geldi bu sırada, binip binmemek arasında kararsız kalsamda daha fazla ezilmemek için bindim.Arkam dönüktü onlara asansör camından çaktımadan bakmaya çalıştım ama başarılı olamadım arkamı dönmemi beklercesine ikiside bana bakıyordu.Kafamı eğip hiçbirşey söylemeden öylece durdum.''

Asansör durduğunda hepimiz birden çıktık sınıfım bunlarla aynı kattaydı demek.Arkalı önlü yürüyorduk  ve kötü haber aynı sınıftaydık ! İkiside sınıfa selam verip sıralarına geçtiler .Ben de boş bulduğum bir yere oturdum.Dersin matematik olduğunu ön sıramda oturan kızın masasına çıkardığı kitabından tahmin ettim.Çantamdan kitabımı bulmaya çalışırken omzuma bir el dokundu,kafamı hafifçe kaldırıp baktım ''Kurulma istersen,orası benim sıram çünkü ''deyip kollarını gövdesinde birleştirdi kalk dercesine gözlerimin içine bakıyordu. ''Nereye oturayım peki ?'' dedim öğretmen masasını gösterdi sınıfça güldüler.''Sormam hata ''deyip hızla kalktım.Bir keşif daha yaptım tek sıra boştu güneş de tam oraya vuruyordu .Umarım sahipsizdir diye içimden dualar ettim ve oturdum.Sınıfa uzun boylu mini eteklili hoca olduğunu düşündüğüm biri girdi ve ayağa kalktım .Ayağa kalkmamla sınıf kahkalara boğuldu gülme krizleri geçiriyorlardı neredeyse .Utanıp hemen oturdum.Ne değişik bi okuldu böyle eski okulumda sadece öğretmenler mini etek giyerlerdi.Az önce öğretmen sanıp ayağa kalktığım kız bir öğrenciymiş .Rezillik rekorları kırıyordum bugün .Ne kötü bir gündü bunları yaşamama neden olan  anneme kızgınlığım daha bİ artmıştı.Az önce öğretmen sandığım kız gözümden kaçmış olan duvar kenarındaki sıraya geçip oturdu.Bana bakıp bakıp  gülüyordu hala, şuan kalkıp ağzına tekme atasım var ama yapmıcam bunu .İlk günden kendimi kötü öğrenci olarak tanıtmamalıyım.Sıcaktanda okadar bunaldım ki bu sıranın neden boş olduğunu şimdi anlayabiliyorum.Bunları düşünürken  ön masada oturan kız arkasını dönüp gülümseyerek

''Merhaba ''dedi samimi bir ses tonuyla.

Elini uzatıp

''Ben Sırma ya sen?'' dedi, diğer şımarık öğrencilere nazaran daha efendi durduğu kesindi.Samimiyetine güvenip elimi uzattım ''Dicle '' dedim.Kulağıma biraz yaklaşarak

''Sen onlara aldırma,  ''dedi ve ''burslu musun ? '' diye sordu bu soruyu neden sorduğunu anlayamadım önce ama sorusuna ''hayır'' cevabını verdikten sonra nedenini anladım.

Sırma : ''beni burslu sandıklarını ve o yüzden sıramıda bu tarafa taşıdıklarını''  söyledi 

      Demek Beni burslu sanıp böyle davranmışlardı.Pencereden taraf oturan öğrencilerin hepsi bursluymuş.

             Merhaba arkadaşlar.Bur ada ilk defa hikaye yazıyorum.Eleştirilere açığım yalnız saygı çerçevesi içerisin de, İlk bölümler biraz sıkıcı olabilir ama ilerleyen bölümler çok heycanlı ve akıcı olacak emin olabilirsiniz.Burda ki olayların çoğu kurgudan ibarettir.Vote ve yorumlarınızı bekliyorum bu bnim için önemli ona göre yazmaya devam edeceğim. :)