Bu dünyaya hepimiz bebek olarak dogariz lakin çok azimiz çocuk olarak kalırız bu dünyadan göç ederken çok azimiz mutluluğu tatmış olarak gideriz
Ben 28 yaşımda üç çocuk annesi bir bayanım 88yilinda masum ve günahsız bir bebek olarak doğdum buğday sarısı saçlarım ve kiraz kırmızısı dudaklarimla etrafıma gülücükler saçarken
Hiç günahlarım yoktu acı,yokluk,ve zulüm neydi bilmezdim annemin ter kokan kucağında benden daha mutlu bir bebek olmadiğını bilirdim ve dünyayı annemin sıcak kucağından ibaret sanırdım ..
Bı ablam ve abim olduğunu kaç yaşlarım da anladım bilmiyorum
Bildiğim tek şey annemin gözü yaşlı mutsuz oluşu ve babamın hemen her gün onu dövmesiydi ...
O zamanlar beyninde dönüp duran tek şey bütün babalar çocuklarını dövüyor muydu yada babam bana vururken canımın acıdığını hissediyormuydu bana yasakladığı o küfürleri kendisi bana sayarken beni hiç mi sevmiyordu..
Su katılmış ekşi katık baldıran çorbası yediğim en lüks yemeklerdi zaten başkasini bilmezdim ama ben en çok tere yağlı yumurta severdim ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜNAHKAR
Saggisticahepimiz nefes alırız ama hepimiz yaşamayiz tam öldük bitti deriz ama hala yaşarız bazılarımız acıdan kıvranır kahroluruz bazılarımız üç maymunu oynarız bazılarımız hayatın sunduklariyla savaşıp tutunacak bir dal ararız bazılarımız da o dalı kırarı...
