Odada başı boş bir şekilde dolaşıyordu. Kalbi kırıktı ama o en çok kendine sinirliydi. Neden ona direnemiyordu? Neden onu unutamıyordu. Şimdi gecenin bir körü odanın bir başından diğer başına mekik çekiyordu. Elleri başına hafif hafif masaj yapıyordu. Ama işe yaramıyordu dudaklarından sessizce ve anlamsız sözcükler çıkıyordu. Bunun nedeni ise onu rüyasında görmesi idi. Buna saçma diyebilir siniz. Ama çok sevseydiniz sizde aynısını yapardınız. "Neden?"Diye bağırdı nefes verdi ve devam etti. "Neden seni sevdim ben seni" bu bir isyan değildi tam tersi bu bir inkar etmeydi ama ne kadar inkar etse dısardakilere karşı kalbi onu dinlemiyrodu şimdi öyle bir hâle gelmişti ki cümleleri bile devrik olmuştu. Yatağının soğuk demirine tutuna turuna yatağına yattı. Tavanı izledi bir süre daha sonra mı de oldu? Gözleri acıya dayanamadı ve uyuya kaldı evet insanlar acıdan uyuya kalır.
Sabah saat:06.30
Sabah olduğunda gözlerini açamıyordu bunun nedeni ise dün akşam gözlerini yıkamadığıydı. Gözlerini yıkamadi ve göz yaşları gözünde çapak yapmıştı zar zorda olsa gözlerini açmıştı ve saate baktı saat 06.30 du yavaşça gözlerini açtı ve laobya gitti ellerini ve yüzünü yıkadıktan sonra odaya geri döndü herkese Günaydın mesajı attı. gözleri hafif şişti. Daha sonra bir şeyin eksik olduğunu hatırladı evet perdeyi açmayı unutmuştu perdenin yanına gitti ve hızlı bir şekilde perdeyi açtı ve içinden "açmasaydim da olurdu" dedi çünkü hava karanlıkti ve sokak lambaları hâlâ yapıyordu. Biraz onları izledi ve bir süre sonra sokak lambalarınin ışığı kapandı. Saate baktı saate 06.45 ti demekki sokak lambaları 06.45 te sönüyor "bir gereksiz bilgi daha edindiğime göre hazırlanabilirim" dedi. Makyaj yaptı ve üstünü giyindi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güzel gözüküyordu. Sanırım herkesin ona neden hayran olduğunu anlıyorum gülüşü saçları gözleri herseyi mükemmel. Yada diğerleri öyle biliyordu. Onun içi çok daha farklıydı. Saat 07.00 olunca çantasını ve kaykayini aldı. Kapıdan çıkar çıkmaz kaykayını yere atıp üstüne atladı. Yoldaki herkese selam veriyordu onu görenler gülümseyip el sallıyorlardı. Herkese neşeli ve sevinçli gibi görünüyordu. Aslında her zamanki yalanı sürdürüyordu. Okulda gelince angel ile selamlaştı ve okula giriş yaptı. Okulun koridorundaki herkes ona bakmaya başladi herkes tüm islerini bırakıp ona bakıyordu. O ise kocaman bir gülmseme ile herkese Günaydın dedi herkes ile selamlaştı. Bir çok kişinin takma ismini o bulmuştu. Herkes o gelince gülümsemisti. Yavaş yavaş sınıfına doğru gitti. Ve bir zamanlar onun sırası olan boş sıraya oturdu.
