İKİ KALP ARASI İSLAM

Her şey Inci İçindi

4 Ay geçmişti
Yavuz ile evleneli 4 ay olmuştu tabi bizden 2 ay önce de Fatma ve Ahmet evlenmişti hoş bizimki sadece bir evcilik oyunu gece uyurken hep aklıma geliyor keşke Selim olsaydı Yavuz yerine onunla evlenseydim ama yok olmadı işte içimi çektim her zaman dediğim gibi fazla duygusal bir insanım  göz yaşımı yine tutamadım akşam olmuştu Yavuz geldi kapıyı açtım
Merhaba Eflal dedi
Merhaba Yavuz bu gün Fatmalara davetliyiz Ahmet söylemiştir zaten
Evet evet söyledi ben üzerimi değiseyim gidelim dedi haaa bu arada biz lojmana taşındık eski ev ise Rümeysalar oturuyor çünkü  mutlaka birilerinin yurda yakın olması gerek ve ben yurtta nöbetci olduğum günler teyzelerle beraber sure Kur an-ı Kerim okuyoruz çocuklara çesitli videolar izletip Namaz nasıl kılınır öğreniyoruz ve onlardq bu durumdan çok memnun Fatma hasta olan cocuklara teyzelere yardım ederken Rümeysa ve Beyza ise çocukların motor becerisini geliştirmek için farklı aktiviteler yapıyordu hepimiz yurt için elimizden geleni yapıyorduk kısacası artık buranın yerlisi olmuştuk Yavuz üzerini giyinmeye çıkmıştı ben de İnci ue montunu giydiriyordum bir telefon geldi  POYRAZ AMCA hemen açtım
Alo merhaba poyraz amca dedim
Merhaba mı Eflal kızım nasıl böyle hiç bir şey olmadqn konuşuyorsun böyle bir şey bekledi benden aklım hâlâ almıyordu sinirlendim ağlıyordum Yqvuz beni öyle görünce elimden telefonu aldı ve Poyraz amcaya sinirli bir şekilde olan bitenleri anlatıyor ve kavga ediyorlardı Bir an Poyraz amca korkunç bir cümle kurdu
Selim burada Kanserle savaşsın siz orda neyse sen Eflal i ver bana

Çildirdim ne kanseri noluyor telefonu zor bela aldim ne diyorsun Poyraz amca sen benim bundan niye haberim yok ağlıyordum duramıyordum
Sana söylememi istemedi evlendiğini duyunca şok geçirdi neden evlendiğini anlamadım şu an hastanede kızım özür dilerim
Hrr şeyi bulanık görüyordum kelimeler  agzımdan çikmiyordu basim donuyordu gizlerim agirlasti ve  bir anda kapandı disaridaku  sesleri duyabiliyordum sanki ama cevap veremiyordum

Gözlerimi yeni yeni açmaya çalışıyordum evet evet burası bildiğim bir yersi bir saniye başım çok ağrıyordu ben neden buradaydım ben hastanedeydim neden bir saniye Selim Yavuz Fatmalara yemeğe gidecektim elimde değildi bir anda kendimi çığlık çığlığa ağlarken buldum hemen kalkmam gerkiyordu Selim i yalnız bırakamazdım beni durdurmaya çalışıyorlardı Yavuz Fatma hemşireler umrumda değildi Selim i o halde nasıl bırakabildim ki nasıl düşünemedim neden arkasından gitmedim gururum yüzünden mi başım hâlâ dönüyordu bayılmak istemiyordum gözlerimi olağabilince açık tutmaya çalışıyordum etrafı ne kadar da bulanık görsemde bencildim hem de çok hemşireler üzerime uzerime geliyorlardı bir anda kolumda bir acı hissettim sanırım hemsirelerden biri bana iğne yaptı bir saniye gözüm kapanıyor hayır hayır

YAVUZ DAN
Poyraz amcasından gelen haberlerle kollarıma yığıldı Selim kansermiş hastaneye geldiğimizde basında bekliyordum ben Eflal i seviyordu onun üzülmesini asla istemem ama  Selim denen doktorla mutlu olmasını hiç istemem bunları düşünürken Selim diye sayıklamaya çalıştı bir anda ayağa kalktı o kadar halsizdiki ama o hâlâ kendi başına konuşuyor Selim Selim diye sayılıyordu bir ara gitmesi gerktiğini söyleyerek ağlamaya başladı onu tutmaya çalışıyor bir şeyler söyleyerek sakinleşmesi icin uğraşıyorduk ama o narin bedeni bize o kadar sert bir şekilde siper almıştı ki dediklerimizi dinlemeden koşmaya çalışıyordu hemsire en sonunda ona iğne yaptı ve uyudu o adam için üzülmse beni çileden çıkarıyordu neden neden Eflal benim suçum neydi ilk önce acımasızca kalbimi çalıp şimdi başkası için derbeder oluyorsun yapma Eflal yapma lütfen...

Arkadaşlar yeni bölümler yayınladım derslerimi çalışıyorum Lütfen hikaye tamamladı mı veya hikayeden Vazgeçtidiği düşünmeyin elimden geldiği kadar bölüm yayınlamaya çalışıyorum  kalın sağlıcakla💖💖💖💖