Yesterday

-1-

Een nieuwe dag. Elke dag een stukje dichter bij je dood. Elke dag weten hoeveel dagen je nog hebt. Ik ga morgen. Althans dat zegt mijn tattoo. De tattoo die ik kreeg toen ik werd geboren net zoals de rest van de mensheid. Iedereen is bang. Ik niet. Zoals mijn moeder altijd heeft gezegd "Wees niet bang voor de dood, leef je leven zoals jij het wilt nu je het nog kan".

Als ik mij klaar maak voor vandaag. Mijn laatste dag hoor ik dat een moordenaar is ontsnapt op het nieuws. "Dat is mijn dood. Ik weet het zeker" zeg ik tegen mezelf. "Teminste als hij vanavond nog leeft" lachte ik toen hoorde ik de bel. Ik liep naar de deur toe en toen ik open deed zag ik mijn beste vriendin Mandy. "Hey Mandy" zei ik toen ze naar binnen liep. Mandy en ik hebben dezelfde datum op onze tattoo dus we gaan op dezelfde dag dood. "Eigelijk is het best raar dat we deze tattoo hebben nietwaar?" Zei ik. "Ja, wat is het nut van weten wanneer je dood gaat als je het toch niet kan vermijden" antwoordde Mandy. "I don't know"

We zaten na een tijd te praten gingen we tv kijken. We zapte langs alle zenders tot dat we bij het nieuws kwamen. "Nieuws onderbreking! Een trein met 120 mensen is van de rails af gereden. Er zijn 94 doden. Waarvan de datum met maar 20 matchte en een van de mensen die het heeft overleefd heeft de datum van gisteren op zijn arm"
Ik keek naar Mandy en zij keek terug "ik wist niet dat dat mogelijk was. Hoe kan je je dood vermijden?" Ik haalde mijn schouders op. Hoe kan dat, hoe kan hij nog leven?

Ik heb de rest van mijn laatste dag verspilt aan het denken over die man. Hij heeft gewoon zijn dood vermeden. We gingen nog even naar de club. Vanavond, vanavond is mijn laatste avond. Ik ga vanavond dood. Bleef zich herhalen in mijn gedachten.

In de club dronk ik een paar drankjes en danste een beetje. Ik leefde mijn leven nu ik het nog kon. Mandy kwam naar mij toe maar stond plots stil. Ze viel op de grond. Ik rende naar haar toe maar mensen blokkeerden de weg. Ik viel. Ik stootte mijn hoofd en alles werd langzaam wazig. Ik mijn zicht werd langzaam zwart. Doei leven, ik heb van je genoten. Ik ben blij met je en iedereen die je op mijn pad bracht, dankje.

~~A/N~~
Haiii ik hoop dat je het leuk vind tot nu, ik weet niet of ik verder ga schrijven want ik ben zelf niet zo blij ermee dit is alleen een test hoofdstuk :)