Yesterday

-2-

Ik werd wakker en keek om mij heen. Ik lag nog steeds in de club maar ik lag niet meer op de grond. Ik lag op een bank. Wat is er aan de hand? Ik stond op en liep naar de bar. Ik had de ergste koppijn. Ik ging zitten aan de bar en vroeg een paracetamol en wat water. Wat is er gebeurd? Waarom herinner ik mij niks? Het nieuws kwam op "nieuws flash, gister is er iemand in een club geplet nadat ze flauw gevallen was. Mandy Mastons is het slachtoffer" Toen hoorde ik niets meer. Mandy ze is dood.. Mijn beste vriendin en zus ze is gewoon dood en dat omdat ik naar de club wilde. Toen schoot het binnen "MIJN TATTOO" schreeuwde ik, "hoeveelste is het vandaag?" Vroeg ik aan de barista. "14 juni 2046" was haar antwoord. Ik keek naar mijn tattoo. 13 juni 2046, ik heb mijn dood vermeden.. Hoe kan dit? Waarom leef ik nog?

Ik stond op en ging uit de club. Ik botste tegen iemand op. Ik wilde diegene helemaal verrot schelden maar toen ik opkeek werd ik stil. Hij keek mij aan met zijn licht bruine ogen en toen lachte hij. Ik denk dat ik helemaal rood werd. "Heb je hulp nodig?" Vroeg hij. "Nee hoor. Ik kom zelf ook wel overeind" zei ik eigenwijs. Ik probeerde overeind te komen maar viel weer. De jongen die nogsteeds naast mij stond stak nu zijn hand uit en toen ik die pakte, trok hij mij overeind. "Dankjewel ....." "Mijn naam is Ace" zei hij lachend. "Dankjewel Ace"

Na wat er net was gebeurt was ik pissig dat ik niet langer met hem bleef praten. Hij was zo'n aardige jongen en hij was ook nog eens knap. Ik liep een café in en ik zag iemand naar mij zwaaien. Het is Ace. Hij is gewoon hier. Ik werd uit mijn gedachten getrokken toen hij mij riep. "Hey kom hier zitten!" Ik lachtte en liep naar zijn tafel toe. "Hey Ace" zei ik en hij lachte. "Ik was het net helemaal vergeten te vragen maar wat is je naam?" "Taylor"
Hij lachte en keek mij aan "dat is een mooie naam". Ik ging zitten en we bleven even praten. Hij had heel veel tattoos die ervoor zorgden dat ik zijn datum niet kon zien. Ik vroeg zijn nummer toen we weer weg gingen.
Toen ik uit het café was kreeg ik dezelfde koppijn als die ik gisteravond kreeg en mijn zicht werd weer langzaam zwart.