Yesterday

-3-

Taylor:

Ace:

Ik werd weer wakker, weer op een andere plek maar deze keer herkende ik het niet. Ik lag in een bed in iemands kamer. Ik sprong overeind toen ik de deurkruk zag bewegen. Iemand liep naar binnen, het was Ace. Is dit zijn huis? Waarom ben ik hier? "Gaat het wel goed? Je viel gisteren plots flauw" zei hij. Ik schudde mijn hoofd "ik weet niet of het wel goed gaat"
Wat is er met mij aan de hand? Waarom gebeurd dit de heletijd? "Ace? Waar zit jouw datum?" Vroeg ik. Hij keek naar zijn onderarm en wees een plekje aan tussen al de tattoos "hier. Hoezo?" Ik liep naar hem toe en pakte zijn arm.

-Ace's POV-
Ik keek naar mijn arm die zij nu in haar handen had. Ze zag mijn datum en haar ogen werden groot. "DIT IS DE DATUM VAN EERGISTEREN!" Zei ze. Ik knikte. "Ja, dat klopt. Wat is het probleem?". Ze keek mij aan "je hebt je dood ook vermeden!"
Ook? Wat bedoelt ze met ook?
"Wat bedoel je scha-... Taylor?" Vroeg ik en ik kreeg een pols in mijn gezicht geduwd. Ik hield haar pols vast en keek naar de datum die erop stond. Ze heeft dezelfde datum als mij.

~Taylor's POV~
"Ben jij die man die dat bus ongeluk had overleefd?" Ik keek hem aan. Hij keek weg. "Hey! Was jij die man die dat ongeluk had overleefd?!" Hij draaide om en startte weg te lopen zonder iets te zeggen. "ACE! Waar ga je heen" ik zag hem uit de voordeur rennen en ik rende achter hem aan. Toen ik buiten was zag ik hem zag ik hem al niet meer. SHIT! Waar is hij?!
Na een tijdje zoeken gaf ik op. Ik was door de hele stad heen gerend maar hij was nergens te vinden.

-Ace's POV-
Dat was op het nippertje. Waarom zag ze nou net die datum? Ik wist dat ik in de problemen zou komen met meerdere data op mijn arm. Ik liep weer terug naar mijn huis en toen ik naar binnen liep zag ik Taylor op mijn bank liggen. Ik kreeg gelijk een lach op mijn gezicht toen ik zag dat ze sliep. Ik ging naast haar zitten en begon weer te denken. Waarom heb ik meerdere data op mijn arm? Waarom wilde mijn ouders nooit vertellen waarom? Ik heb altijd lange mouwen moeten dragen door dit en niemand weet er iets van. Ik kan het aan niemand vragen en weet mijn tijd ook nooit..

~Taylor's POV~
Ik liep door de straten in een onbekende stad. Ik zag hem staan en begon op hem af te rennen. "Ace!" Ik kwam steeds dichterbij maar hij leek steeds verder weg te staan. "Ik wil je niet, ga weg en blijf weg!" Hoorde ik hem zeggen. "Nee Ace. Zeg dat niet. Alsjeblieft" ik zakte in elkaar. Tranen begonnen over mijn wangen te rollen. "Blijf bij mij..."
Ik werd wakker en voelde iets op mijn schouder. Ik keek opzij en zag hem liggen. Ace. Hij was in slaap gevallen op mijn schouder. Ik lachte en legde mijn hoofd op die van hem en viel langzaam zelf weer in slaap.