Letters to Luke || Tłumaczenie

xviii.

Droga Florence,

Spałaś cały tydzień; lekarze musieli wprowadzić Cię śpiączkę. Dlaczego to zrobiłaś to co zrobiłaś? Jest mi tak przykro, to moja wina, wszystko jest moją winą. Nie powinienem Cię opuszczać, tak, tak, tak, tak, tak, bardzo przepraszam.

Znalazłem Twoje listy, czytałem je w kółko, dopóki nie nauczyłem się wszystkich na pamięć. Proszę, nie zostawiaj mnie. Wróciłem do ciebie, jestem tu i teraz. Przepraszam, że zostawiłem Cię po naszej wymianie zdań, byłem tak wściekły. Nie mogłaś nic zrobić; To ja byłem tym, który cię zdradził. Masz prawo być wściekła.

Każdego dnia patrzę na zdjęcia na których jesteśmy my razem, od lat, i będę siedzieć i płakać. Byłem tak wściekły zostawiając Cię, ale byłem zbyt zawstydzony żeby wrócić. Czy wiesz, że zamieszkałem z babcią na te cztery i pół miesiąca? Jestem bezpieczny, ale ty nie byłaś, nie, ty nie byłaś chroniona przed samą sobą.

Nie potrafię powiedzieć jak bardzo jest mi przykro. Wiem, że to jest tylko moja wina.

Nie zbyt wiele mogę powiedzieć, teraz, Flo. Brakowało mi ciebie tak cholernie bardzo, podczas gdy mnie nie było, nawet nie masz pojęcia. Czuję się tak, tak straszne, przez to, co zrobiłem i dlaczego odszedłem. Wiem, że nie powinienem się odwracać, ale też wiem, że jestem idiotą.

Nie musisz nawet do mnie mówić, kiedy się obudzisz, jeśli się obudzisz. Jednak jestem optymistą, i kiedy się obudzisz, będę trzymać Cię znów i zaleję Cię deszczem pocałunków, zasługujesz tyle na tyle miłości. Jestem tu teraz.

Kocham cię jak na księżyc i z powrotem, moja księżniczko.

Love,

Luke.

PS. Spędzę całe życie pokutując za to co zrobiłem.