Hollywood Rüyası.

4. Bölüm

 Hikayeyi özleyenler için özel bölüm.. Çok olmadı biliyorum hala kitap içinde birkaç pürüzler var geçiş bölümü olarak düşünün kısa zamanda telafi edeceğim. İyi okumalar.              

Bölüm şarkısı ;  Incubus  - Love Hurts ( Bölümle ilgisi olmasada dinleyerek ilham aldım. Bunu bana öneren İrem'e çok teşekkür ederim.) 

Sesler  hala uğultu şeklinde belirli bir noktadan yayılmayı sürdürüyordu. Ritim ve zamanlama mükemmeldi.  Kulaklarımın bu kadar keskin bir şekilde duyabilmesine hayrandım. Kendine hayran olan bir insan olarak düşünebileceğim tek bir tanı olabilir. Kesinlikle delinin tekiydim! Bunu hatırlatmak benim için kolay değil. Çünkü arkadaşlarımın yargıları çoğunluk bu yönde.

Bu durum için söylenebilecek bir söz var  ise, o da ;

‘’ Ön yargılarınızın canı cehenneme! Ben kendimi olduğum gibi kabullenmeyi seçiyorum sizi sersemler!’’

Bu düşünceler yüzümde istemsiz tebessüm oluşturdu. Kendimi bu gergin ortamdan kurtarmak adına yaptığım bir tür çalışma olarak görülebilir de ..

Bu hissi tanimlarsam size sanki denizde yaklaşmakta olan bir kasırganın küçük sarsıntılarını andırıyor. Bazen durgun bazense şiddetli.

Bu nedensiz içimde buranın bir bar olacağı düşüncesini aklıma getirdi. Kesinlikle bu doğruydu ve ben bunu daha yeni fark ederek aptallığımı kanıtlamıştım.

Neden yeraltında  olması peki ama neden? Ve benim burda bulunmam,  ne gibi bir rolüm olabilirdi ki..

Hala şu ‘ bay X’  aramakla meşgul olduğumu kendime hatırlatmakta gecikmedim.                     

Cidden, bu bir oyun muydu?                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     O bir avcı ve bende onun kapanına kolayca düşmekte olan bir av mıydım?

Kendimi kolay biri olarak gösterme gibi bir amacım yoktu. Bu sürdürmeye çalıştığı şey bir oyunsa, bende ona yeterince iyi bir oyuncu olduğumu kanıtlamalıydım.

Şüphelerim var mıydı? –Kesinlikle.. hayır! Kendim için düşünebileceğim son şey bu olurdu.               Korkuyor muydum?    – Hemde deliler gibi!                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

 Saniyeler öncesinde bulduğum ve aynı  zamanda da ayağımı vurmamla canımı olduça yakan o lanet gizli kapaği açmam ile aşağıya doğru uzanan merdivenler ile karşılaşmam bir oldu.Burası az önce bulunduğum ilk odaya kıyaslanırsa oldukça değişiklik vardı.

Tablolar duvarlarda yerini almıştı. –Bu tamam-.  Camlar yoktu. Bu iyiye işaret değil. Astım olduğumu hatırladım nefes almaya ihtiyaç duyduğumda pencereler koşabileceğim tek sığınağımdı ve şimdi bunu gözden çoktan çıkarmıştım. Büyük siyah bir duvar saati , iki adet tekli koltuk, kırmızı bir halı ve duvarların rengide gri tonlarında. Bu da en az onun kadar ürkütücü! Büyük bir nefes aldım ve sesli bir şekilde dışarı üfledim.  Tekrar bir kapı gördüm ve işte yine başlıyoruz hadi Jess! Gösteri adamına istediği gibi bir oyun sergile..