Bucket List

List 6

“Travel far enough, you meet yourself”

  -David Mitchell

List 6

Ang Laoag ay kilala dahil sa kanilang mga UNESCO World Heritage sites. It is showered with pictureque places and scenery worth visiting. Talagang mapupuno ang iyong mga mata. Sa bawat sulok ng lugar may makikita kang tanawin.

The moment I arrived at Laoag City ay gala na agad. There is no time to waste. Sayang ang oras kung di ko malilibot lahat ng lugar.

In the heart of the city, may local version na agad ng leaning tower of Pisa ang syudad. It is the Sinking Bell Tower. Every year it is sinking in small increments for year. Ang tower kasing ito ay itinayo sa buhangin kaya mas madaling lumubog since hindi naman kagun ka strong foundation kapag ka sa buhangin.

Madami dami na rin ang mga taong naglilibot dito, mostly mga tourist din gaya ko. May mga groups na kanya kanyang gawa ng poses nila kung saan background ang tore.

“Excuse me miss, do you mind if I ask? Can you take photos of us?” biglang lapit ng babaeng turista sakin. I am sure she is an Australian, litaw na litaw ang kakaibang accent niya kapag ka nagsasalita.

“Sure” saad ko tapos kinuha ang camera na inabot sa akin.

Agad namang pumwesto silang magbabarkada para kunan ko ng picture. Mukha silang united nations hahahahaah may representative bawat country kabilang na ang Pilipinas. Nakakatuwa silang kunan dahil game na game ang lahat. Feel na feel ko nalang ding maging photographer nila.

“Hey dude, you take the picture and let the girl be with as in a photo” biglang sabi naman ng sure akong pinoy sa kasamahan niya.

“No no its okay.” agad kong tanggi sa kanila kasi nakakahiya naman para akong sampid sa grupo.

“Hindi sige na sama kana samin. The more the merrier!”

Nahihiya aking makipagpicture sa kanila pero mas nakakahiya naman kung magpapa hard to get pa ko eh sila na nga ang naging friendly sakin kaya go nalang mga beshie.

Pumwesto ako sa pinakagilid. Hinila din naman ako agad nung babaeng nagtanong sakin kanina. Dapat daw nasa gitna ako kasi masasapawan ako sa tangkad ng mga kasamahan nila. Kahit ng matangkad din naman ako pero mas matangkad lang talaga ang mga lahi ng dayuhan.

Matapos ang ilang picture taking ay kinakausap na ako ng ibang grupo. We introduce our selves and they decided na isama na rin ako sa grupo nila. Sabi nga raw, the more the merrier. Wala namang kaso sakin kasi okay na din kung may makakasama ako sa bawat gala. At tsaka magaan naman ang loob ko sa kanila. Bale anim lang talaga sila pero dahil nakisama ako kaya pito na kaming lahat. Iba-iba ang nationality, may dalawang american, australian, african, indian, at dalawa na kaming pinoy. Nagkakasundo lahat, ang trip ng isa ay sinasabayan ng lahat. Masaya.

“Serene do you already have a plan on where to go and visit?” tanong ni Rich sakin ang isa sa american sa grupo

“I don’t have any yet”

“Thats good, so you won’t be bothered by our spontaneous schedule” masaya niyang saad sa grupo.

Bucket List Tips #3

👍 Travelling is a good way of gaining new friends. Don’t be afraid to talk and have company with others.

Matapos naming kumain ng tanghalian. Na sobrang enjoy lalo na’t ang kinainan namin ay may mga nagtutugtog, ang dami din naming tawa mula sa mga jokes and story ng grupo. Tama nga siguro na mas masaya kapag madami. Maraming inputs na napagkakatuwaan.

Hindi natigil ang tawanan at asaran kahit sa biyahe papuntang Lapaz Sand Dunes. Nakasakay kami sa iisang kotse ng kasamahan namin. Mga 15 minutes lang ay nakarating na din kami sa disyertong bahagi ng Ilocos.

“Whoooooooo are we still in the Philipines? I didn’t know Sahara already migrated in the Philippines” hirit pa ni Reigh, the Australian girl

“The sand here is caused by the interacting of the wind and sea. So basically, the sand here are from all over the world” pag eexplain naman ni Max, our Indian member.

“Oh common Max lets just enjoy aight?” sabay suntok ng mahina sa braso nito. Si Max kasi ang may pagka geek sa kanilang magbabarkada. Mahilig siyang magbigay ng explanations tungkol sa bagay bagay. Tinatawag nga siyang walking wikepedia ng mga kaibigan niya dahil ang hilig niyang magshare ng common knowledge niya. Which is mukhang hindi common para sa friends niya. But I like that kind of hobby ni Max, maganda din kayang may natututunan bawat araw. Maybe hindi lang gusto nang iba ang mga wordly information, mas gusto nila ng experience. They learn by experiencing and not reading or listening. We’ll it is both okay for me.

So ayun na nga, all of us did the ATV ride. Ang iba naman ay ita-try din ang sand boarding which includes me. Kahit napakainit ng araw ay gusto ko paring subukan. Ang iba naman ay naging taga cheer at tawa lang sa tuwing may masuswemplang lalo na pag nauuna ang mukha.

Bucket List Tips #4

👍 Don’t be afraid to do/ try new things.

Sa unang subok ko ay hindi ko pa nakokontrol ang board. Tumba una mukha agad! Hahahahahahah tapos balik agad sa itaas at susubok ulit. Hanggang sa medjo namamaniobra ko na ang board.

“Whoaaaaa you’re a pro Serene!” cheer sakin ng mga kasama ko.

Nakakatayo na ako sa board. Hindi pa ganun ka expert pero I think its a first time luck.

Bucket List Must Try

✔ Lapaz Sand Dunes

Pagkatapos ng sand boarding ang lagkit lagkit ng feeling ko. Naghahalo na ang pawis at buhangin sa balat ko. At alam ko na ang baho ko na. Amoy araw na ko at ang dungis pang tingnan dahil sa alikabok at pawis. Namumula na din ang mukha ko mula sa pagkakababad sa init ng araw.

After ng sand dunes adventure ay pumunta naman kami sa Bangui Windmill. This wind farm provide almost half of the energy needed for the entire Ilocos Norte. It is also the first in the Southeast Asia. This is a good source of power since its clean and renewable. It does not affect the nature. Philippines and other countries must consider Wind Source energy more.

Another set of photoshoot happen and then we head off to Playa Tropical Resort.

This resort offers a great place to relax after a tiring day from our tour. The breeze from the sea is crisp and chilly. It also have a stunning sunset view which we really enjoyed. Saktong sakto sa pagdating namin ang pag tatago ng araw. Sunset always proves that endings are sometimes beautiful!

Settling down on our shared room. We also ordered food from the hotel restaurant. I think we are all worn out from our day so we just all decided to chill on the beach.

The boys created a bonfire and we all enjoyed the warmth. This is perfect. Sitting down in the sand, feeling it’s fine grains massaging our feet. With the glistening sea in front reflecting the twinkle of the stars. The brightness of the moon and the darkness of the sky embracing us.  Making us feel home.

This is the best ending so far.

----
Please share, like and comment na din mga babes. Thank you for reading this story. I am open for any place suggestion or anything. God bless yall!