The Meeting

2ο κεφάλαιο

Γειά και παλιι....Άργησα να ανεβάσω?Δεν νομίζω Οπότε όλα κομπλέ... Περιμένω τα σχόλια σας και τις εντυπώσεις σας για να παρω δύναμη και να συνεχίσω...Καλη αναγνωσηη😚😚

1 εβδομαδα μετα..
Δεν μου έμεινε τίποτα από εκείνη τη βραδιά εκτός από ένα δυνατό πονοκέφαλο.

Το μόνο που θυμάμαι είναι ένα ζευγάρι μάτια...

Ενα συνηθισμένο χρώμα ματιών , τόσο συνηθισμένα μα παράλληλα και τόσο μοναδικά.

Κάτι κρυβόταν μέσα σε αυτά τα μάτια είμαι σίγουρη.Μια ιστορία ίσως ....Τόσο εκφραστικά και όμορφα που μου ήταν αδύνατον να τα προσπεράσω..

Είναι πολύ παράξενο το γεγονός ότι δεν μπορώ να θυμηθώ σε ποιόν ανήκουν.Ούτε το πρόσωπο ούτε το σώμα μα κι ούτε κάποιο γεγονός..

Τα μάτια, αυτού το πρόσωπου που μου είναι αδύνατο να θυμηθώ,έχουν στοιχειώσει το μυαλό μου εδώ και 1 εβδομάδα...

Όλα από εκείνη τη βραδιά είναι θολά δεν μπορώ να θυμηθώ πως γύρισα στο σπίτι μου....

Το προσπερνάω και συνεχίζω το διάβασμά μου ώσπου κάποιος χτυπάει την πόρτα του δωματίου μου...

Όταν ανοίγει βλέπω τον αδερφό μου ,ο οποίος με περνάει λίγα μόνο χρόνια ,να στέκεται όρθιος στηριζόμενος στην πόρτα και να με κοιτάει με ένα απλανές βλέμμα...

"Τι έγινε έγινε Κωστάκη ?Μας γουστάρει η χωριάτισα?"

Όχι εντάξει αστειεύτηκα δεν τον ρώτησα κατι τέτοιο...😂😂

"Δε μου λες Κώστα θα με χαζεύεις για πολλή ώρα?"τον ρωτάω και εκείνος συνοφρυώνεται και επιστρέφει στην πραγματικότητα..

Έχει ένα σοβαρό ύφος σαν κάτι να τον απασχολεί και όταν πάω να τον ρωτήσω τι συμβαίνει με προλαβαίνει λέγοντας:

"Κοίτα Καμ ξέρεις ότι είσαι τα πάντα για εμένα και ότι πάντα σε προστατεύω ,όπως επίσης ξέρεις και ότι τώρα που ο μπαμπάς έφυγε και εγώ και η μαμά δουλεύουμε όσο περισσότερο μπορούμε για να μην μας λείψει τίποτα..."

Ναι ξέχασα να αναφέρω ότι ο καλός μου πατερούλης (να σημειωθεί η ειρωνεία)από όταν χώρισε με τη μαμά μου μας έχει γράψει κανονικότατα , αδιαφορώντας για την ύπαρξή μας και έχει ξεκινήσει μια νέα ζωή με μια άλλη γυναίκα...Τεσπα...

Γνέφω θετικά παροτρύνοντάς τον να συνεχίσει...

"Ακόμη και αν δουλεύουμε τόσο πολύ πάλι το εισόδημα είναι χαμηλό. Δεν θα ήθελα να σε αποχωριστώ για κανένα λόγο ,όμως προκειμένου να στερηθείς κάτι το προτιμώ....Μην φοβάσαι θα έρχομαι συχνά να σε βλέπω και θα μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο"