"Eren!" dedi. Arkama döner dönmez üstüme zombi atladı. Sinem çığlık atmaya başladı bıçaklarım yere düşmüştü. Beni ısırmasın diye ağzına kolumu uzattım, zaten kitapla sarılıydı. Birden bire zombinin suratı paramparça oldu üstümdeyken. Sinem elindeki levyeyi durmadan kafasına vuruyordu. Hemen kalktım ayağa sarıldım. "Geçti, tamam yok bir şey" diyerek sankinleştirdim. Sonra arkamdan gelerek çatıya ulaştık. Biz yukarı çıkana dek, sinem arkadan gelen 6 tane zombiyi öldürmüş bile. Çatıya çıktık her yer savaş alanı gibiydi sonra çıktığımız yerden koşma sesleri geliyordu. Sinem'e "Sen burda kal!" dedim. Yavaşça ilerledim birden bizim karşı komşunun oğlu Muhammed çıkıverdi. "Geliyorlar! Geliyorlarr!!" diye bağırıyordu hemen kapağı örttük. Kilitledikten sonra üstüne 10 tane tuğla yerleştirdim. Bizim apartmanda depreme karşıt olabilecek ilk yardım çantası, yiyecek çantası felan bulunurdu. Ben heyecandan almayı bile unutmuştum, neyseki Muhammed ve Sinem almışlardı. Havada 2 tane helikopter dolanıyordu. Hep bir ağızdan "Burdayız!! , Burayaa!!" sanırım helikopterin sesinden duymamışlardı bizi. Aşşağıya baktığımda neredeyse 1000 tane zombi binaya koşmaya başladı sanırım ses onları çekmişti. Güvendeydik ama şimdilik, o kapı daha ne kadar dayanırdı ki ? Bu sırada ilk yardım çantasında işaret ışığı bulduk ne işi vardıysa artık. Neyse aradan yarım saat geçmişti. Helikopterler tekrar dolanmaya başlamıştı. Hemen işaret fişeğini yaktık, sanırım fark etmişlerdi helikopter aşşağıya inmeye başladı. Bu sırada zombiler kapıyı zorlamaya başladılar. Baya panik olmuştuk yetişemicektik sanırım. Helikopterde bir kız vardı. Bize bağırmaya başladı."HADİ ÇABUK OLUN!! BİNİN! BİNİN!" Alâlacele bindik helikoptere. Hemen havalanmaya başladı, tam bu sırada kapıyı kırıp bize doğru koşmaya başladılar. İçlerinden birisi helikopter havaya kalkarken zıpladı. "Seni adi Sürtük!" diyerek bir el pompalıyla ateş etti bize bağıran kız. Zombi parçalanıp yere düşerken " Evet Bebeğim" diye sevinç çığlığı attı. Adın ne diye sorduğumda bana bakıp çarpık bir gülümsemeyle "Nihan ama bana genelde Nuni derler" dedi. Helikopter farklı bir binanın önüne inerken ben sineme sarılmış ona sakinleştirici sözler söylüyordum. "Bir dahakine binadaki gibi çığlık atmamalısın hepsi sese gelir." İkimizde gülüştük, helikopter durdu hepimiz indik. "Şahin yeni misafirlerimizi çatıya çıkar. Ben geride sağ kalan var mı diye bakmaya devam edicem." dedi ve bizi bir çocuğa yönlendirirken. Sonra bize döndü "Kendinizi koruyun" dedi. Fısıltıylada ekledi "Şahin'e dikkat edin o biraz ... ( Pısırık ) " dedi ve güldü. Helikoptere atlayıp havalanırkende hala gülüyordu. Balkonlu vince bindik, köşeye oturduk sinemle beraber. Bina o kadar yüksekti ki neredeyse yukarı çıkmak 3 yıl sürecekmiş gibiydi. Birden önümüzdeki cam kırıldı. Zombi birden fırladı şahin hemen kenara kaçtı ve çığlık attı. Mami yerden beyzbol sopasını aldı, ani bir hareketle zombinin çenesine vurduğu gibi bedeninden ayırdı. Zombinin bedeni aşşağıya düşerken " Veeee dışarıdaaa!!" diye bağırdı. Her yer kan olmuştu. Sol kolumda bir acı hissettim. Sinem "Eren! sakın koluna bakma!" dedi. Gözleri dolmuştu, elimi koluma attığımda sert bir cisim olduğunu fark ettim.
Küçük bir hastalıktan sonra tekrar sizlerleyim..:) Bölüm 4 Gelicek Takipte Kalın.. :) :)
