*Beeep Beeeeeeeep*
*Vroooooooom! Brrrrrrr!*
Nagising ako sa ingay na narinig ko. Pag dilat ko nakita kung nasa tabing kalsada lang pala ako.
"*ubo ubo* Joskooo Ama. Ang usok." sabi ko.
Nilibot ko ang paningin ko. Hayyyy. At home atlast. Sabi ko sa isip ko. Dahil alam ko naman ang kalsadang ito nag lakad na ako.
Habang nag lalakad ako may nakita akung parlol na tinted ang glass kaya kita mo appearance mo dun.
Tiningnan ko ang kabuuan ko. Naka maong pants ako at T-Shirt na may nakalagay na parang doodle lang tapos gusot gusot pa tapos yung buhok ko sabog sabay naka paa lang ako. Oh-My! Pulubi pala ang peg ko ngaun. *palo sa ulo*
Nag lakad na ako uli tapos nung tatawid na ko sa kalsada biglang....
*Beeep Beeeeeeeeeep*
"Kyaaaaaaaaaahh!" sumigaw ako ng as in sigaw dahil akala ko mababangga na ko. Joskooooo. Maraming namamatay sa maling akala. Waaaah. Speaking! Aga ko pang mamatay! Huhu. Nabubuhay pa lang ako oh!
"Gosh! Are you okay, honey? Did something hurt?" I heard that sweet voice again. Mommy. :(
"Iha! Naku, alam mo ba ang lugar na 'to? Jusko. May masakit ba? Sabihin mo. Daring, dalhin na natin siya sa ospital." Daddy :(
"Mabuti pa nga. Honey, halika na. Sumama ka na samin ng magamot at macheck ka." Mommy
All that time naka tungo lang ako. Natatakot akung baka pag makita ko sila di ko mapigilan ang sarili ko na yakapin sila.
"Ghaaad! You're shaking, honey. Lets go. We should get you a doctor." Alalang sabi ni Mommy.
Tinaas ko na ang mukha ko at hinarap sila..
"Ahh. Okay lang po ako. Wag na po kayong mag alala. Actually---"
"Sophie?!" Sigaw ni Mommy.
Gosh! That face. Waaaaah. Mommy! I wanna hug you na. Huhu.
"P-po? o.O" Drama? ON.
"Oh God! Darling look at her! She's so alike to Sophie." Sabi ni Mommy habang umiiyak.
"Oh darling. I know you miss our daughter but please? Don't you hallucinate." No Daddy! Its me! Its really me!
"Oo nga po. H-hindi po ako yung anak niyo. He-he." Pag ka sabi ko nun bigla nalang akung nahilo then boom blackout.
-----
"Is she okay?" voice 1
"Yes. She is just exposed to too much heat and hunger. Other than that, she's pretty much okay." voice 2
"Thank you, Doc." voice 3
"She's so like her, if you ask my opinion." voice 2
"Thats also my first impression to her. voice 1
"Well, what will you do to her now? I think she's homeless." voice 2
"I don't know, but one thing is in my mind. I want to adopt her, if she is really that homeless." voice 3
"Hmm. Well, I think I should go now. I have still plenty of patients to entertaine. Nice to see you again Mr.& Mrs.Alonzo." voice 2
"Thank you, Doc." voice 3
"My pleasure. I should go now. Bye." voice 2
----
*yawwwwwwwn*

BINABASA MO ANG
Second Chances (Completed)
Teen FictionAko nga pala si Sophie Alonzo. 18 years old lang ako nung namatay dahil sa asthma. Marami akung iniwan. Maraming hindi natapos. Maraming gustong balikan sa mundo ng mga tao. Pero pano ko yun magagawa kung patay na ko? Can God gave me a second chance...