Anne ya,
Ben cidden çok yoruldum. Her adımımı düşünerek atmaktan, sonrasında getireceği etkileri düşünmekten, yaşamaktan , yaşamak için sebep aramaktan , her güne mutlu uyanmaktan , iyiymişim gibi yapmaktan...
Her şeyden yoruldum...
Cidden çok sıkıldım hayattan. Allah affetsin intiharı bile düşündüm anne. Ama cesaret edemiyorum. Korkuyorum. Sizi bensiz bırakmaktan, hayattan kopmaktan (hayattan bu kadar sıkılmışken), arkamda üzülecek insan bırakmaktan korkuyorum anne. Bunları sana anlatamıyorum anne. Senin üzülmenden korkuyorum. Senin ağlamandan...
Sana her şeyimi anlatmak istiyorum ama utanıyorum anne. Çünkü sende benden utanacaksın. Senin mahcup olmanı istemiyorum. Sen sadece gül anne...
Özür dilerim anne. Istediğin gibi bir evlat olamadığım için. Yeterince çalışmadığım için, terbiyeme dikkat etmediğim için , Allah'ın farzlarını yerine getirmediğim için özür dilerim. Belki hayatım boyunca senin istediğin gibi bir evlat olamıyacağım için özür dilerim. Çabalıyorum anne. Istediğin gibi bir evlat olmak için çabalıyorum. Olmuyor anne. Özür dilerim. Istediğin evlat olamadığım için her şey için.
SENI SEVIYORUM ANNE IYI KI VARSIN
