Bölüm 1~

4 0 0
                                    

O kadar çok koşmuştum ki ayaklarındaki acıyı bile hissedemez olmuştum ama yine de durmadım, aksine daha da hızlandım.Bu işe başlamıştım ve bırakmaya da niyetim yoktu.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Ailem ben 8 yaşındayken araba kazasında ölmüştü. Şanslıydım, kazadan sadece ben kurtulmuştum.(tabi buna şans denebilirse) Onlar öldüğünde bana bakabilecek bir akrabamız veya tanıdığımız yoktu.Mecburen yetimhaneye gönderilmiştim.

7 senedir burada resmen köle hayatı yaşıyordum.Ufacık bir şeyde bizi döven,bize temizlik,yemek yaptıran ,bazen sırf yetimhanedeki iş bitmedi diye bizi okula göndermeyen kişilerle yaşamak zorunda kaldığım 7 sene ...

18 yaşında geldiğimizde yetişkin sayıldığımızdan buradan gidebilme olanağımız oluyordu. 17 yaşındayım bir sene daha bu işkenceye dayanmayı seçebilirdim ama değil bir sene bir hafta daha bu duruma dayanamazdım.

Burada kaldığım her gün benim için işkenceden farksızdı. Artık kendimi kurtarmamın zamanı gelmişti. Son bir ay boyunca hergün kaçış planımı yapmaya koyuldum. Tehlikeliydi ve hesaba katmadığım çok şey vardı. Yinede buradan kurtulma fikri biraz olsun umutlanmamı sağlıyordu.

Yaptığım plan için daha önce asla yapmam dediğim şeyleri yapmak zorunda kalmıştım. Yaklaşık bir saat önce görevliler uyku saati geldiğini söyleyip bizi yatırmışlardı. Gizlice yataktan çıktım ve üst kata yöneldim. Bu katta müdürün odası vardı. Birkaç hafta önce bu odayı temizlerken çekmecelerden birinde bir zarf bulmuştum.İçinde 1500 tl vardı.İşte tüm bu plan o an aklıma geldi.Parayı çalıp kaçmak.Her ne kadar çok fazla bir para gibi gözükmese de hiç yoktan iyidir

.Tedirgin bir şekilde müdürün odasının önüne geldim.Yavaşça kapının kolunu indirdiğimde kapı açıldı.Sessiz adımlarla içeri girdiğimde paranın orda olması için dua ediyordum.Müdürün sandalyesine yavaşça oturdum ve en alt çekmeceyi açtım.Gerizekalı bunak çekmeceyi de kilitlememişti.Zarfı çıkardım ve içini kontrol ettim para oradaydı.Çekmeceyi ve odanın kapısını kapattıktan sonra sessiz adımlarla merdivenden indim.

Bir yandan koridoru kontrol ederken diğer yandan yatakhanenin kapısını açıyordum.Yatağıma doğru ilerledim.Yavaşça eğildim ve yatağın altından önceden hazırladığım sırt çantamı çıkardım.Daha sonra spor ayakkabımı ve montumu giyindim .İyice paranoyaklaşmıştım .Eğer çalışan birisi kaçmaya çalıştığımı görürse beni öldüresiye döverdi.Sessiz adımlarla pencerenin önüne gittim.Pencereyi açtım.Yatakhane 2.kattaydı ve çok yüksek değildi.İçimden 3'e kadar sayıp atladım.

Ayaklarım zonkluyordu ama umrumda değildi.Hızla koşmaya başladım.Güvenlik klubesinin yanından geçerken yaşlı bekçi arkamdan bağırdı.
"Heyyy"
Umursamadan koşmaya devam ettim.Arkamı kontrol ettiğimde telefonla konuşuyordu.Büyük ihtimalle müdürü falan aramıştı.Adımlarımı hızlandırdım.Artık yetimhane gözükmüyordu.Otobüs durağına gittim.Nefes nefes kalmıştım.

Kendimi banka bıraktım.Biraz olsun rahatlamıştım.Beni arayacak halkeri yoktu.Büyük ihtimalle sadece parayı çalmam onları sinirlendirmişti.Para beni en fazla 1 ay idare ederdi ,bir iş bulmalıydım.O an çoğu şeyi hesaba katmadığımı farkettim.Lise mezunu bile değildim kaçınca okulumu da yarıda bırakmış oluyordum.İş bulmam pek kolay olmayacaktı ayrıca nerede kalacaktım ki?

Otobüsün lastiklerinin çıkardığı gıcırdamayla düşüncelerim bölününce kendime gelip ayağa kalktım.Kendimi otobüsün koltuğuna bırakırken nereye gittiğimi bile bilmediğimi farkettim.Yorgunluktan kısa bir süre sonra gözlerim kapanıverdi...
*************************************************
Gözlerimi açtığımda otobüs durmuştu.Yaşlı bir adam
"Artık inecek misin !?" diye cırlayınca kendime gelip ayağa kalktım.Çantamı alıp kendimi otobüsten dışarı attım.Soğuk beni adeta çarpmıştı.Otobüsün içi sıcacıktı .

Gözlerimi kısıp etrafa baktım.Sokak tenhaydı.Kimsecikler gözükmüyordu.Sokağın karşısında bir tabelada Papatya Motel yazıyordu.Zonklayan ayaklarımı o tarafa doğru sürükledim.Bugünlük dinlenip yarın ne yapacağıma bakmalıydım.Motelin girişindeki danışmada duran kadınla konuşup tek kişilik bir oda aldım.Odaya girer girmez kapıyı kilitleyip kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapattım.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Aynadaki yansımama baktım.Açık kumral saçlarım omuzlarıma dökülüyordu ve karışmıştılar.Yeşil gözlerim boş bir ifadeyle bakıyordu.Ailem öldükten sonra en son ne zaman mutlu olduğumu düşündüm.
Hiçbir zaman?

Masanın üstündeki tarağı alıp saçlarımı taradım.Uyanalı 2 saat kadar olmuştu .Otelde (daha doğrusu pansiyonda ) kahvaltı vermedikleri için dışarıdan simit alıp yemiştim. Hala ne yapacağımı bilmiyordum ve doğrusu korkuyordum.Belirsizlikten...

Düşüncelerim art arda gelen silah sesleriyle bölündü.Korkuyla kendimi yere attım.Ardından gelen çığlık sesi ...
Sesler kesilse de yerimden kalkmadım.Bir süre sonra kapının önünden bir erkek sesi işittim.
"İçeridekilere bir şey olmuş mu falan diye bir bak.Bende kasayı hallediyim."
Diğer ses "tamam "dedi.
"Unutmadan;işe yarayacak gibi olan varsa yanıma getir"

Hala yerden kalkmamıştım.
Birden kapı açılınca ayağa fırladım.Karşımdan 19-20 yaşlarında uzun boylu sarışın bir çocuk vardı.Yavaş adımlarla bana doğru yaklaştı.Hafifçe gülümsedi
"Adın ne ?"
Utana sıkıla "Işıl"diyebildim.Çocuğun gülümsemesi biraz daha arttı.
"Sence bir işe yara mısın?"
Cevap vermedim.
"Bence yararsın" birden kolumu tuttu."Eşyalarını al .Gidiyoruz"
Her ne kadar itiraz etmek istesem de bir şey demedim.Normalde böyle bir durumda korkmam gerekirdi değil mi ? Ama ben korkmuyordum.

Başımı sallamakla yetindim ve eşyalarımı toplamaya başladım.Sonra montumu ve spor ayakkabılarımı giydim .Gözlerini benden ayırmıyordu.Kolumdan tutup beni aşağı indirdi.Girişteki koltuklardan birinde dün konuştuğum resepsiyondaki kadın oturuyordu .Elleri ve ayakları bağlıydı.Kadın bana dik dik bakmaya başladı .Sanırım beni de onlardan sanmıştı.

Birisini bekliyorduk.Arkamızdaki merdivenlerden ayak sesleri geliyordu .Kafamı o tarafa çevirince gözüme sarışın çocukla aynı yaşlarda kahverengi saçlı mavi gözlü bir çocuk gözüktü.Doğrusu çok yakışıklıydı.Bize doğru gelmeye başladı.Tam önümde durduğunda Okyanus mavisi gözlerini gözlerime dikti.Bakışları garipti.Sırıttı.Sol yanağında gamzesi vardı .Ben ona hayran hayran bakarken gözlerini yanımdaki sarışına dikti.
"Güzel"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 10, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Okyanus MavisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin