UMARIM BİRİLERİ OKUYORDUR ^_^ GELECEK BÖLÜMLER OLDUKÇA HEYECANLI LÜTFEN OKUYORSANIZ DEVAM EDİN ^_^
Şaka yaptıklarını düşünüp bursun gerçek olduğunu doğrulamayla geçen 2 gün beni çok yormuştu. Sonunda evimizin yakınlarındaki marketçi Ali amcanın oğluyla tanıştım. Çocuk bir bilgisayar dehası ve gelen e-mail in gerçek kaynaktan gönderildiğini doğruladı. Çıkan adres KJ Şirketine aitti. İnanmak istemesem de gerçekten Kore'ye gidip hem üniversite okuma hemde iyi yerlere gelme şansı yakalamıştım. Elimde olan paranın birazıyla eve meyve aldım ve düşüncelere dalarak eve girdim. Arzu içeride olmalıydı, son hızla mutfağa girip meyveleri yıkayıp dilimledim. Her zamanki tercihimiz. Arzu için kırmızı benim için yeşil elma ve muz. Salona geçtiğimde Arzu'nun da orada olduğunu gördüm. Televizyon izliyordu. Aslında izlemiyordu, sadece bakıyordu. Yanına doğru yavaşça yere çöktüm. Elimdekileri önümdeki masaya bıraktım. Birden ağlayacağımı hissetmeden 1 saniye önce arkadan derin bir iç çekme sesi geldi. Arkamı döndüğümde bulacağım şeyi biliyordum. Arzu ağlıyordu. Bende...
-Gitmiyorum'' dedim boğuk sesimin el verdiğince. ''Seni bırakmıcam söz veriyorum. Sadece sen evlenirsen ayrılabiliriz. Yani sadece ev olarak. Yanda ki amcayı öldürüp orayı sana tutarız. Tamam mı? Gitmiyorum.'' dedim ve kendimi göz yaşı seline bıraktım. Ağlamayı sevmediğim gerçeği vardır ama ağladığım zaman duramamda. Arzu daha sıkı sarıldı ve nefes alışlarını sakinleştirmeye çalıştı.
-Saçmalama. Tabi ki de gidiyorsun. Sadece senden kurtulduğuma seviniyorum. Bende kaç zamandır gitsende evde tek kalsam diye hayal kuruyordum. Şuan.. Şuan çok mutluyum o yüzden ağlıyorum.''demeye çalıştı. Demeye çalıştı çünkü sesi öyle titriyordu ki azıcık uzakta olsam zor anlardım. Gülümsemeye çalıştım. İkimiz de birbirimizi düşünüyoruz. Şaka yapıp üzgün havayı durdurmaya çalışıyoruz. Gitmek istediğimi Arzu'da biliyor. Bu yüzden daha üzgün. Ben de gitmek istiyorum. Bu yüzden azıcık kendimden nefret ediyorum. Akşamın kalanında bana 3 bavul hazırladık. Arzu uzun süre bir yere tatile gitmek istemediğini söyleyip tüm bavullarını bana verdi. Bense onun tek gitmeyi sevmediğini bildiğim için tatiilde gelirken 1 çantasını ona sadece hediyeyle doldurup getireceğim sözü verdim. Meyvelerimizi yedik ve kalan son gecemizde aynı yatakta sarmaş dolaş sarılıp geçmişi andık. İlk günden itibaren yaşadıklarımızı. Evde kaldığımızda ki kavgalarımızı. Birbirimize yaptığımız eşek şakalarını. Sevgiliyle olan imtihanlarımızı, okul zamanımızı, okuldan atılmaya kadar getirdiğimiz şakalarımızı ve en çokta birlikte gülüp irlikte ağladığımız zamanlarımızı... Asla unutulmayacak anılar arasında -number 1-. Herkesin böyle arkadaşı olmadı diye düşünüyorum. Şuan Arzu uyuyor ve ben ona sımsıkı sarıldım arkadaşımın, can dostumun sıcaklığı ben tatil için dönene kadar gitmesin diye. Yavaşça uykuya dalarken güzel saçlarını hafif hafif okşadım. Ben burada yokken iyi olacak mı? Hastaandığında kıçını kaldırıp ilaç alacak mı? Eğlenip arkadaş edinecek mi? Hepsi için Allah'a dua ettim. Benim yokluğumu hissetmemesi için. Çünkü gideceğim yabancı ülkede sık sık aklımda o olacak.
----
Diğer gün yani gidiş günümü ailemle birlikte geçirdim. Yeni kıyafetler, ayakkabı, çanta vs. Annem iyi bir anne olmadığını benim için birşey yapamadığını savunsa da o böyle bir anne bunu değiştiremezdik. O da ben de birbirimizden uzakta daha iyiydik. Aynı şekilde babamda öyleydi. Ben ailenin kurallarına karşı gelen asi kızdım. Akrabalara saygı göstermeyen ve birisi dedikodu yapıyorsa ve yalan bir konuysa ağzının payını verendim. Taekwondo da siyah kuşak aldığımdan beri de evden ayrılmama ailem bu yüzden karşı çıkmamıştı. Kendime yetiyordum ve ailemi etrafında olup onları küçük düşürmüyordum. Kafes maçlarına gidip abimi üzmüyordum ve okuluma devam ediyordum. Her ailenin istediği şey değil midir? Öğlen 3 gibi Ankara'dan kalkan istanbul uçağına yetiştim ve uçak göğe yükselip beni bir bilinmezliğe sürüklerken son defa aileme, Arzu'ya ve güzel Ankara'ya baktım ve içimden bir dua savruldu. Allah'ım lütfen ben gelene kadar onlara iyi bak...
