Ânnesinin taramaya bile kıyamadığı o uzun saçları tarakta kaldığı gün Gökten 3 elma düştü ve masal tersten başladı...Bu hikaye 16 yâşında kanser olan ve iki yıldır kanserle savaşan 18 yaşındaki gazelin hikayesi...
Onu hayata bağlayan annesinden...
Cenaze sabahı tüm insanlar siyaha boyanmış tüm makyajlar silinmisti.Ona yakın bir mesafede bayanların olduğu tarafta durmuş sessizce onu seyrediyordum.Suratına takındığı o ifade kalbimi buruklaştırmıştı.Canı çok yanıyordu belliydi. Güçlü durmaya çalışması çok yapay duruyordu.Gözünden boncuk boncuk dizilen göz yaşı taneleri Seygi teyzenin toprağında süzülüyordu. Çevresinde duran sahte insanların gözyaşları toprağa deymeden kuruyordu. Düşünsene gömüyorlar seni Kapkaranlık bir yanlızlık içindesin. Ellerin ayakların buz kesilmiş. Yolda selam bile vermediğin insanlar etrafına toplanmış.Dua ediyorlar sana! Bir amca eline küreği almış toprak atıyor ceset yığını vücuduna! Hayatında incittiğin tek bir karınca bile yokken! Hayatta kalmak için vücudunu saran böcekler var. Ama sen korkmuyorsun ki onlardan Korkuya bile muhtaçken hissetmiyorsun. Tüm hisler vücudunu terk etmiş çünkü! Hiç bilmediğin bir mahalle mezarlığında Hiç görmediğin bir taşının altına gömüyorlar seni Üstünde adın yazıyor... Ve bırakıp gidiyorlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
