Bajki i twory różne znalezione w wilczej norze

O smoku

Dawno temu, żył sobie młody smok. Był pisklakiem ledwie wyklutym z jaja. Szybko nauczył się zmieniać kształty i ziać ogniem. Jednak pewnego dnia zobaczył dziwny twór. Na nim siedziały dwunożne istoty. Smok nie bał się ich, ale wiedząc, że większość zwierząt unika tych stworzeń, upodobnił się do dziwadeł i podszedł przyjrzeć się pojazdowi. Szybko zrozumiał co go napędza i jak działa, znudzony zostawił więc istoty i wrócił do jaskini. Zaciekawiło go, że wydają w jego kierunku dźwięki. Potem, przypomniał sobie, że widział ich więcej. Mieszkały w dziwnych drzewach, niskich i bezlistnych, za to ze słomą zamiast liści. Zakradł się w okolicę zagajnika tych drzew pod postacią małej myszy i zaczął szukać zrozumienia dla istot. Nim je znalazł w pełni i był w stanie udawać jedną z nich minęło wiele lat, ale dla niego nic one nie znaczyły. W końcu wmieszał się w tłum istot zwących siebie ludźmi.

Ludzie potraktowali go jak jedno ze swoich młodych. Poznał ciepło rodziny i ciężar pracy. Nauczył się udawać, że dorasta. Potem ludzie, którzy go karmili i uczyli postanowili wysłać go do "miasta", w którym znajdowały się jaskinie budowane przez ludzi. Kiedy tam dotarł wmieszał się w tłum. Spędził w mieście wiele lat. Potem wrócił do jaskini i postanowił być jak człowiek. Zaczął od spalenia domu ludzi, którzy się nim opiekowali i zjedzenia ich trzody - bo ludzie nauczyli go czym jest chciwość i niewdzięczność. Potem spalił całą wioskę, bo ludzie nauczyli go czym jest okrucieństwo. Potem zebrał wszystko to, co przetrwało jego płomień, bo ludzie nauczyli go czym jest zysk i kradzież. Potem napadał na każdego kto zbliżył się do jego jaskini, bo ludzie nauczyli go czym jest własność.

W końcu król zebrał armię by zabiła smoka. Smok bronił się na wiele sposobów, bo ludzie nauczyli go, czym jest oszustwo, wojna, głód, nienawiść i ból. Jednak w końcu smok był zbyt wyczerpany. Nigdy nie był tak obłudny i tak chytry jak ludzie. Zabili go podstępem. To było ostatnie, czego nauczyli go ludzie - śmierć i dominacja.