HER ŞEY BİTTİ Mİ?

Bir Gece

Sıradan bir gündü.Tabi son günlerde aldığım o korkutucu mektupları saymazsak...

Her sabah uyandığımda telefonuma gizli numaralarda tehdit içerikli mesajlar geliyor,hatta bazen baş ucumdaki masada notlar buluyordum.Yaklaşık bir hafta olmuştu.Polise haber vermeye korkuyordum.Her gece yatarken yanıma en az iki tane sopa alıyordum.Artık iyice korkmaya başlamıştım.Gelen mesajlar genellikle;"Ölümüm yakındır,Öleceksin.Yaşaman için bir sebep yok,Son günlerini iyi yaşa"gibisinden mesajlardı.Korkmam oldukça normaldi.Tek güvencem küçükken gitmiş olduğum boks sporuydu.Az biraz bir şeyler hatırlıyordum.Artık geceleri gözüme uyku girmiyordu.Bu mesajları almaya başlayalı yaklaşık dokuz gün olmuştu.Artık bıkmıştım,polise gitmeye karalıydım.Bu olaylar hiç aklımdan çıkmıyordu özelliklede geceleri.Bu gecede aynı şeyleri düşünüyordum.Fakat bu sefer kesin karalıydım polise gitmekte.Yarın ilk iş polise gidecektim.Zorlada olsa en sonunda uykuya dalabilmiştim.Fakat bu çok uzun sürmedi.Değişik sesler duydum.Hemen kalktım.Yanımdaki sopaya sarıldım.Çok korkuyordum.Korkuyu iliklerimde hissetmiştim.Elimde bir tane beyzbol sopasıyla kapının arkasına saklandım.Bacaklarım titriyordu.Daha önce neredeyse hiç kimseye vurmamıştım.Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.Kendime hakim olmalıyım eğer nefes sesimi duyarsa olacakları tahmin edebiliyordum.Ayak sesleri geliyordu.Bana doğru yaklaşıyordu.Olamaz çok korkuyorum.Ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum.Sesler git gide çoğalıyordu.Benim korkumda o seslerle birlikte çoğalıyordu.Belki korkudan altıma kaçırmış olabilirdim.Fakat hiç umrumda değildi.Umrumda olan tek şey bu evden sağ çıkabilmekti.Sesler daha çok yaklaşmıştı nefes sesi duyuyordum.Katil oldukça amatör olmalıydı.Fakat bunları düşünmeye vaktim yoktu.Kendimi iyice hazırladım.Elimde beyzbol sopası vardı tam kafasının arkasına yani ensesine omurilik soğanına vurursam bayılacağını düşündüm.Yani öyle olmasını umut ediyordum.Sesler neredeyse dibime girdi ve...

HER ŞEY GÜZEL OLACAK

Üniversite çıkışında dolmuşla eve dönmek için durakta bekliyordum.Yaklaşık bir on beş dakika sonra beklediğim dolmuş gelmişti.İlginçti,dolmuş tenhaydı.En arka sağ koltuğa oturdum. Her boş bulduğumda oraya otururdum zaten.Yanımdaki kişiyi kendime siper aldığım için hiç bir teyze beni yerimden edemezdi.Mutluydum.Yine klasik bir gündü.Eve gidip üstümü değiştirecektim.Daha sonrasında da büyük ihtimal kız arkadaşımla buluşurum diye düşündüm içimden.Bu arada kız arkadaşımın ismi Elif.Oldukça fazla kitap okur.Her zaman erken kalkar ve beni uyandırır.Onunla üniversitede tanıştım.Yaklaşık 2 yıllık bir ilişkimiz var.İkimizde oldukça mutluyuz.Daha doğrusu ortada mutsuz olmamız için herhangi bir sebep yok.Umarım olmazda.

Yine bir çarşamba günü okul çıkışında Elif ile buluşacaktım.Yanına gittim bana oldukça soğuk davranıyordu.Neden böyle davranıyorsun diye soruyordum geçiştirme cevapları veriyordu.Acaba onun kalbini kıracak bir şey mi yapmıştım.Düşünüyordum fakat bana böyle davranması için bir sebep bulamıyordum.Kalbini kıracak bir şey mi yaptım diyordum fakat yine başından sağma cevaplarla geçiştiriyordu.Üzülüyordum.Aradan yaklaşık bir saat geçmişti.Neredeyse bir saattir hiç konuşmamıştık.Bana anlamlı anlamlı baktı ve "Mete"dedi. "Efendim" "Ee Mete" "Söyler misin artık ne söyleyeceksen." "Mete,ben çok düşündüm ve bir karar aldım." "Dinliyorum." "Ben,ben ilişkimize bir son vermek istiyorum." "E bugün bir nisan değil daha çok var sen bu şakaları sakla bir nisanda hepsini toplu yaparsın." "Mete ben ciddiyim." "Ya zorlama işte tadında bırak şaka yaptığını anladım.Ayrıca bir daha böyle şakalar yapmadan önce mantıklı sebepler bul ki daha inandırıcı olsun." Ağlayarak"Biliyorum inanması zor ama,ama senden ayrılmak zorundayım.Lütfen kusura bakma.Mümkünse beni bir daha arama."Dedi ve oradan uzaklaştı.O an ayağım yerden kesilmiş gibi hissediyordum.Sanki,sanki biri beni boynumdan asmış nefes alamaıyorum.Boğazım düğümleniyordu.Kendimi çok kötü hissediyordum.Ama,ama belki şakadır diye içimden geçiriyordum.Şaka olması için dua ediyor umut ediyorum.Peki ya şaka değilse?Şaka değilse sanırım hayattan soğurum ve herkesle bağlantımı keserim.Yok bu az olur ben kesin ölürüm ya.Oracıkta donup kalmıştım.Arkamdan biri geldi."Abi iyi misin?Beni duyuyor musun abi?Abiiii "İyiyim iyiyim dedim."Hemen telefonuma sarıldım ve aradım.Meşgule atıyordu.Evine gittim,evinde yoktu.Komşularına sordum iki gün önce taşındığını söyledi.Ciddi olma ihtimali arttıkça benim ölme ihtimalimde artıyordu.Tekrar tekrar telefonunu aradım meşgul çalıyordu.Sanırım kalbim durmuştu.Ya da nefes alamıyordum.Ben öldüm mü yoksa?Sağa sola yalpalamaya başlamıştım.Dengemi kaybetmiştim.Yere düştüm.Geri kalkmak için çabalamıyordum.Aksine bir daha kalkamamak,bir daha nefes alamamak için dua ediyordum.

ÇARŞAMBALARDAN NEFRET EDİYORUM

Beni bir başıma bırakıp gideli tam üç gün yedi saat yirmi bir dakika olmuştu.Saat sabaha karşı beş gibiydi.Kendimi kaybetmiştim.Tüm paramı içkiye yatırıyordum.Yemek yiyecek param dahi kalmamıştı.Sürekli kusuyordum.Okula da hiç gitmiyordum.Kısaca hayatım onun hayatıymış o gidince hayatımda bitti.Keşke o çarşamba günü onunla buluşmasaydım.Gerçi ne fark edecekti ki eninde sonunda benden ayrılacaktı.Fakat asıl merak ettiğim neden ayrıldığıydı.Sabahlara kadar düşünüyordum fakat bir sebep bulamıyordum.Aklımı çıldırmadan önceki son saniyelerimi yaşıyordum sanırım.

Saat öğlen on iki gibi zil çaldı.Ben çok içmekten baygın yatıyordum.Üst üste bir çok kez zil çaldı.Zar zor uyanmıştım.Belkide o gelmişti.Şaka yaptığını söyleyip özür dileyecekti.Hemen kalktım koşar adımlarla duvarlara çarpa çarpa kapıya gittim.Kapıyı açtım.Bizim arkadaşlarmış. "Ya olum nerelerdesin sen seni çok merak ettik.Okula da gelmiyorsun."Sarhoş bir konuşma tarzıyla;"Beni bundan sonra merak etmeyin ben artık yokum."Dedim ve kapıyı kapatacakken eliyle tuttu."Ne saçmalıyorsun la sen?Hem sen içki mi içtin ev içki kokuyor." "Evet içtim.Hadi görüşürüz."Dedim ve kapıyı kapatmaya çalıştım.Eliyle tekrar tuttu.İçeri girdiler ve"Olum ne oldu sana anlatsana çıldırtma bizi.""Terk edildim."dedim. "Ne,ne saçmalama lan ne diyorsun?"Onlara her şeyi anlattım.