HER ŞEY BİTTİ Mİ?

Yeni Bir Dönem

  Artık her şey bitmiş miydi?Ama hala bir umut vardı içimde,bu umut belkide hiç tükenmeyecekti.Belki de şaka yapıyordur.Belki sadece beni deniyordur.Düşünüyordum.Sadece bu yönüyle düşünmek istiyordum,gerçeklerden uzaklaşmak istiyordum.Bu benim için daha iyi olacaktı.Peki ya sebebi neydi?O beni öylece bırakıp gittiğinden beri düşünüyordum.Ben ona ne yapmıştım?Beni neden bırakmıştı?En azından sebebini söyleseydi,belki hatamı anlar kendimi ona affettirirdim.Belki benim bir suçum yoktur,belki başkasını seviyordur,belki beni sevmiyordur.
  Bunları yaşamak istemiyordum.Düşündükçe boğazım düğümleniyor,gözlerimden yaşlar süzülüyordu.Beni gerçekten bırakmış mıydı,ben onu çok severken.Tüm bunlar bir rüya gibi geliyordu.Sanki bir rüyadan uyanmışımda etkisinden çıkamamışım gibiydi.Hatta bazen kendimi çimdikliyordum,ve bir rüya olmasını umut ediyordum.Ama gerçek buydu,maalesef gerçeklerden kaçamıyordum.Düşünmek istemiyordum fakat yapamıyordum.O an keşke delirsem diye geçirdim içimden.Aslında delirmek güzel bir şeydir,fakat biz insanlar olarak bunu hep kötü bir şey gibi göstermişizdir.Ama siz öyle düşünmeyin.Bir hayal edin mesela:Aklınız yok düşünemiyorsunuz.Tamam kabul ediyorum bazı kötü yanları olabilir ama güzel yanları daha baskın.Örneğin aklınız yoksa düşünemiyorsunuzdur.Düşünemiyorsanız üzülmüyorsunuzdur ve tabiiki her zaman mutlusunuzdur.Şimdi şöyle bir dönüp bakın.Hiçbir şekilde mutsuz olmuyorsunuz.Kim ne demiş ne yapmış hiç umurunuzda değil.Hayat asıl böyle güzel değil mi?Her zaman mutlu olmak hiç üzülmemek güzel değil mi?Tamam insanların belki üzülmeyede ihtiyacı olabilir ama olsun.Unutmaya daha çok ihtiyacı var.
   Artık yeni bir dönem başlamıştı benim için.Artık hayatımın hiçbir anlamı kalmamıştı.Ama ben bunu kabul edemiyordum,elbet unuturum diye kendimi kandırıyordum.Fakat bir yandanda hiçbir zaman unutamayacağımı biliyordum.Artık düşünmek istemiyordum ama olmuyordu maalesef.Az kalmıştı aklımı çıldıracaktım.Ömrümün geri kalanında o olmayacaktı.Kabullenemiyordum.Peki ben böyle nasıl yaşayacaktım?Aslına bakarsanız ben o gün orda o saniye ölmüştüm.Siz benim nefes aldığıma bakmayın.Nefes aldığım yaşadığım anlamına gelmez.Yaşamıyorum da zaten.Tamam belki hala bedenimi kullanabiliyor olabilirim.Ama aklımı kaybetmiştim."Ruhen ölmüştüm."
  Bir anda intihar edesim geliyordu.Yaşama hevesim kaçmıştı,yaşamam için bir neden kalmamıştı.Ne yapacaktım ben böyle?Uyuyamıyordum yemek yiyemiyordum sadece düşünüyordum,her ne kadar istemesemde.Adeta o gidince ruhum,yaşama hevesim,aklım,her şeyim onunla birlikte gitmişti.Bir kere daha anladımki o benim gerçekten her şeyimmiş.
Artık yeni bir karar almıştım;aşık olmayacaktım.Hiçbir insana gereğinden fazla değer vermeyecektim,sevmeyecektim.Çünkü aşık olmak bir insanın yapabileceği en büyük hataların başında gelir.Aşk nedir aslında biliyor musunuz?Bir yumruk yediğinizi düşünün yere düşersiniz kan tükürsünüz,sonra bir yumruk daha yersiniz.Bir daha kan tükürürsünüz.Bunu anlatmaya çalışırsınız,dinlemezler.Dinleseler anlatamazsınız.Anlatsanız anlamazlar.Ve bu bir insanın başına gelebilecek en güzel şeydir.Ama  aynı zamanda aşık olmak sadece iki günlük mutluluk için aylarca mutsuzluk çekmektir.