2 KELİME 4 KIZ (ASKIYA ALINDI)

DOĞUM GÜNÜ KIZI

Parfümümden de sıkınıp evden çıktım. Binanın kapısının onundeyken telefonum çaldı. Yiğit arıyordu. Istemsizce de olsa heyecanlandım.

"Alo?"
"Başak hazırlandıysan geliyorum seni almaya?"
"Yiğit ben kapının önündeyim şu an. Hazırım yani."
"Tamam bekle 10 dakikaya oradayım."
"Tamam hadi görüşürüz."
"Görüşürüz."

Beni almaya geliyordu dimi o? Cidden geliyo. Umarım Beste her zamanki gibi damlamamıştır. Umarım Yiğit ile tek oluruz. Ben bunları düşünürken karşı binadan bir teyze bana bağırdı.

"Başak bu kılık ney kızım bak Müge Anlı'da izledim az önce. Bir kızı kaçırmışlar Diyarbakir'da Allah korusun kuzum dikkat et kendine."

"Nebahat Teyzem merak etme doğum gününe gidiyorum. Dikkat ederim saolasin."

Bence Müge Anlı kaldırılmalı. Herkes aynı şeyi söylüyor. Dikkat etmem gerektiğini bilmiyormuşum gibi. Ben bunları düşünürken korna sesi duymamla korkup geri sendelemem bir oldu.

Yiğit tam kapısını açıp inecekken kapısını tutup açmasını engelledim. Nebahat teyze kurşuna dizerdi valla. Sonra arabanın diğer tarafına geçerek bindim.

"Niye izin vermedin kızım inmeme?"
"Bak!" dedim ve Nebahat Teyze'nin evini gosterdim.
"Seni görseydi birde vallaha çiğ çiğ yerdi." dediğimde kulağımı Yiğit'in gülme sesi doldurdu.
"Eminim Müge Anlı falan dedi."

Kahkaha atarken söylemişti. Nerden anladı bilmiyorum ama zeki çocuk. Bir dakika. Oha lan bu çocuk çok yakışıklı olmuş. Siyah pantolonunun üstüne beyaz gömlek giymişti. Gömleğini de pantolonun içine vermişti.

"Nerden bildin?" dedim kahkahayla karışık. O anda arabayı çalıştırmaya başladı. "Ulan erkek olmama rağmen bende yaşıyorum. Bide o teyzenin bu etek boyuyla dememesi mümkün değil." dedi. Bu cümlesini derken gözü etek boyuma kaymıştı.

Tam ben birşey diyecekken çalan telefonumla irkildim. Beste arıyordu. Bu kız benim en mutlu olduğum zamanlarda aramak zorunda mi?

Ben kendi kendime konuşurken Yiğit telefonu açmamı önerdi.

"Buyur Beste?"
"Ulan nerde kaldınız biz geleli yarım saat oldu. Bir kaç tane daha balon şişirip astık. Gelin hadi."
"Geliyoruz be sakın ol. Yoldayız."
"Hediyeni unutmadın demi?"
"Ben sen miyim salak?"
"Iyi badi kapat çabuk gelin bak bekliyoruz."
"Tamam."

Ben Nur'un doğum gününde hediyemi evde unuttuğum için Nur çok kızmıştı. Bu sefer unutmadım ama.

"Geldik. İnelim hadi."

Ne ara geldik lan? Ben telefonumu çantama koyarken Yiğit kapımı açmış elini uzatmıştı. Uzattığı elini tutarak arabadan indim. Bizi gören Kaan ve Beste bize doğru gelmeye başladılar.

"Hosgeldiniz."

Beste ile sarıldıktan sonra Kaan ile el sıkıştık. Çantamı masanın üzerine bıraktım. Tam o sırada çantamın içerisindeki telefonum titredi. Telefonu elime alıp ekrana baktığımda annemin aradığını gördüm.

"Efendim annem?"
"Başak Nebahat Teyzenin anlattıkları doğru mu?"
Ulan karı ne ara yetiştirdin?
"Ne dedi yine anne?"
"Kısacık giyinmişsin, az daha kısa giyinsen...."
"Anne saçmalama istersen benim dolabımda o kadar kısa şey var mı bi düşünsene?"
"Yok kızım doğru. Ne bileyim bir anda arayıp heyecanlı heyecanlı anlatınca."
"Tamam annem olsun."

Ulan mobese gözlü Nebahat. En ufak yanlışın da elimdesin. Düşüncelerimi bölen bu sefer Kaan oldu.

"Bitti mi düşüncen? Sabahtan beri seni bekliyoruz lan."