acı çekiyorum anne aniden göyaşlarım akıyor engel olamıyorum çok zor yaşamak hayata tutunmak kimsenin tahimin edemeyeceği kadar zor geliyor bana o gelmiyor en son mesaj attığımda "BENİM CİDDİ GİDEN BİR İLİŞKİM VAR ASKERDEN GELDİKTEN SONRA NİŞANLANICAM" dedi.Hiç acımadı çok şaşırdım nasıl böyle birşeyi onu sevdiğimi bildiği halde söyledi anlam veremedim uykularım kaçtı atlatmaya çalıştım unutmaya çalıştım yapamadım olmadı dayanmak çok zordu intihar etmeyi düşündüm ama yapamazdım tabi sizi bırakamazdım sevdiğim insanlardan ayrı kalamazdım hem bir erkek için intihar etmek çok saçmaydı yaşamalıydım ne olursa olsun hayata tutunmalıydım.2 yıldır içimdeki bu savaşı sonlandırmaya çalışıyorum biliyormusun onu gerçekten sevdiğimi unutmaya çalıştığım halde unutamadığımda anladım herşey gerçekmiş ona olan sevgim sahte değilmiş ilk defa birine bu kadar bağlandım ilk defa intihar etmeyi düşünecek kadar çaresizce sevdim boğuluyorum nefes almak çok zor geliyor biri bana yardım etsin artık kurtulmak istiyorum bedenimi saran bu acı içten içe bitiriyor beni gülmek hiç bu kadar zor gelmedi bana buluştuğumuz son gün neden mutsuzdum biliyor musun anlamıştım bir terslik olduğunu beni zorla güldürüp fotoğrafımızı çektin ya sırf sen istediğin için güldüm gülmeye bile gücüm yoktu seni herşeyden vazgeçecek kadar sevdiğim için mi gittin? kendimden bile vazgeçtiğim için mi sevmedin? içim kan ağlarken gülmek ne kadar ağır geliyor biliyor musun bilemezsin sen sensizliği bilemezsin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ KARANLIK
Randomkendi hayat hikayemden alıntı yaparak yazmaya karar verdim umarım beğenirsiniz
