İÇİMDEKİ KARANLIK

HİÇBİR ŞEY GEÇMİYOR 2.BÖLÜM

Hiçbir şey geçmiyor geçer diyorlar geçmiyor be o aklına gelince önce yutkunamıyorsun sonra hayali geliyor gözünün önüne baktığın yerde o yok en çok da bu acıtıyor canını aşkı bilmeyen sahte oyuncular oynuyor sanıyorlar ki biz inanıyoruz senin kalbin onun için delice atarken o seni bir hoşçakal sözüyle hayattan koparıyor.Şimdi neyin var diyorlar o yok diyemiyorum karanlıkta seni arıyorum bulamıyorum yoksun yokluğun kalbimi sardı içim sanki mezarlık herkesi kalbimde öldürüyorum bir seni öldüremiyorum.Defalarca denememe rağmen unutamadım kalbim sana kördüğüm olmuş bu düğümü çözmeye gücüm yetmedi.Seni sevdiğime inanmıyorsun ya hani kendimi kaybedecek kadar sevdim.Gülüşün ilacımdı sol yanım ilacı olmayıp ölmeyi bekleyen hasta gibiyim.Liman bilir geminin tekrar dönemeyeceğini ama yinede bekler başka bir gemiye yelken açtığını bildiği halde bekler gemiyi.Unutuluşumuzu izliyoruz sonra diyoruz ki ne çok sevilmemişiz oysaki ben senin kollarının arasına sığdırmıştım hayallerimi ellerinde sakladım huzuru gülüşlerinde biriktirdim umutlarımı.Yüzyüze gelirsek eğer bir gün neden sevmedin beni diye bağırasım var ama ben kalbimde ellerini başının arasına almış oturan küçük çocuğu susturdum zor oldu ama susutu çünkü biliyordu ne kadar bağırsa da o adamın yalnızca ona sağır olduğunu.Sen bana kör ben sana kördüğüm ne güzel de gittin hiç düşünmeden,beni darmadağın ederek içimdeki küçük çocuk bağırmıştı gitme diye duymadın tabi.Geceler bana zindan sanki hapsolmuşum sensizliğe kaçamıyorum kurtaran da yok.Bu acının tarifi gözlerinin kalbime bıraktığı kor.Sen gitmeyi sevdin beni sevecek kadar yüreğin yoktu.Gitmek ne basit bir cümle sana göre oysaki ben gitme sözüne sığdırdım tüm hayallerimi.Yaptığın yanına kalır sandın sen kendini ne sandın? bir gün unutucam ne adın kalıcak kalpte ne de sana dair tüm hayaller.Gece karanlık aynı sensizlik gibi seni benden alıp gittin ve ben bittim ne dayanacak güç ne de hayata tutunacak bir sebebim kalmadı.Tamam üzersin ama ölüme terk etmek de nedir be adam.Sana gelemeyişlerim beni bitirdi gelemedim en çok da bu canımı yaktı.Sensizken gecelere anlattım çaresizliğimi gecenin karanlığında boğuldum sesimi çıkaramadım bağırmak istedim gel sana ihtiyacım var diye bağıramadım.Ben seni arıyorum karanlıklarda sonu sensizliğe çıkıyor.Sonra biraz daha tükeniyorum tıpkı yanan bir ateşin sönüp geriye külleri kalması gibi benden sana küllerim kalıyor.Sende üflüyorsun ve ben yok oluyorum.