Temporarily His Wife | COMPLETED ✔

Chapter 22 : Last Moment

Temporarily His Wifw
Chapter 22

SHAWN

"Ano babe? Ready ka na ba?"

Pinag re ready na ako ni Venelope para sa wedding namin tomorrow.

"Oo"

Ewan ko kung bakit nananamlay ako ngayon. At di ko parin ma alis sa isipan ko si savannah.

"Yes!!! I called your dad! Mamaya nandito na sya! Exciting isn't?"

"Y-yeah very exciting"

"Wait! Yung client ko pala may meeting pala kami today sorry ha! Don't worry babawi ako mamaya"

"Ah. Okay"

"Awww. Bakit ka matamlay? Don't worry babawi ako sayo mamaya. Sandali lang naman meeting namin eh! I'll make sure makaka uwi agad ako"

And then humalik na sya sa akin at umalis.

Pumasok nanaman sa isip ko si savannah.
Parang gusto ko sya makita at maka usap.

Savannah

Habang tinitingnan ko yung picture namin ni Shawn nung nasa paris kami. Naiiyak ako. Na mimiss ko talaga sya.

*phone ringing*

Biglang tumawag sa akin si shawn.

*uh. Hello? Savannah?*

*ah. Shawn?*

Hearing his voice is such a relief.

*pwede ba tayong mag meet mamaya?*

*huh for what?*

*basta i'll be waiting. Dun tayo magkita sa manila bay. Sa pinupuntahan natin dati*

*why? May problema ba?*

*basta. I just want to talk to you. Maghihintay ako savannah*

*call ended*

Nag decide ako na pumunta na ng manila bay kung saan nag date kami dati. Ano kaya sasabihin nya sakin. Kahit ayoko pumunta. Pumunta nalang ako dahil curious ako. Masakit kasi na makita ko sya ulit.

Pagka baba ko ng sasakyan ko. Nakita ko sya naka upo lang

Hanggang sa nakita nya rin ako na papalapit sa kanya

"Well. Savannah. I'm glad you're here"

"Ano ba pag uusapan natin"

And then umupo na ako sa tabi nya.

"Savannah. Okay ka lang ba na ikasal ako kay venelope"

And then kinurot agad yung puso ko after na marinig yun.

"Ha? Oh it's okay"

But i'm dying inside. Mamamatay na ako sa sakit kakapigil na umiyak. Ayoko umiyak sa harapan nya.

"Savannah. I know this is the last moment.i know you're not okay"

And then biglang tumulo yung luha ko.

"Shawn. Enough. Tama na. Ayoko na pagusapan eto. Oo hindi ako okay kasi ang sakit sakit parin sa akin na makita kang maging masaya sa piling ng iba. And sorry i forgot eto nga pala yung sing sing mo."

And then inabot ko sa kanya yung sing sing.

"Savannah. i'm sorry dahil sinaktan kita"

"No. You don't have to say that. Ako dapat ang mag sorry sayo kasi ako yung babaeng umagaw ng kalayaan mo. Sorry ha?. Shawn alam mo ba nung birthday ko alam mo yung wish ko? Alam mo ba yung hiniling ko?. Hiniling ko na sana gumawa ng paraan yung tadhana na sana sa huli. Tayo parin. Tayo parin sa isa't isa. Hiniling ko rin sa tadhana na sana tumigil ang oras para pala tayo nalang palagi. Pero. Hindi eh. Hindi talaga pwede. Mahirap man tanggapin. Pero kaylangan. Kailangan kong tanggapin na di talaga pwede tayo kahit masakit"

"Savannah. I'm sorry if i made you feel that way"

"Hiniling ko nga rin na sana balang araw. Matutunan mo rin na mahalin ako"

" oh sya sige na baka inaantay kapa ng future wife mo na si venelope. Sana masaya kayo"

And then tumalikod ako. Pagtalikod ko. Tsaka ko ibinuhos ang lahat ng luha na pwede kong ilabas baka sakaling mabawasan ang sakit na nararamdaman ko. Mahirap talaga. Natuto na ako sa katangahan ko ngayon dahil sa isang katangahan na mahulog ako sa kanya. Muntik ko ng ikamatay.

Pag uwi ko ng bahay. Niyakap ko sila mom and dad. At sakanila ko iniyak ang lahat ng pwede kong iiyak.

"Mama ang sakit."

"Savannah everything will be alright. Nag decide kami ng dad mo na dun na muna tayo tumira sa states for the better. Para atleast makalimutan mo rin ang lalaking yan"

"Mom, dad. Thank you so much maybe kailanagan ko na talaga sya kalimutan"

"Yes savannah. It's time to love yourself. Sarili mo naman yung mahalin mo. At sa tingin ko mas maganda kung magpahinga ka muna sa love. Isarado mo muna yung puso mo"

"Yes ma. I will"

"After 2 days na ang flight natin natin anak. I'll make sure that i'm gonna help you to get over him"