Karanlık,ıssız sokakta yürüyordum.Arkamdan birinin beni takip ettiğini düşünüp döndüm.Kimse yoktu.Yürümeye devam ettim.Yağmur daha da şiddetlenmişti.Ayaklarım sırılsıklam olmuştu.Evin kapısında durdum içimde yine o takip edildiğim hissi vardı.Arkamı döndüm tam karşımdaki ağacın arkasından iki çift kırmızı göz beni izliyordu.Kapıyı açıp hemen içeri girdim kapıyı kilitledim.O son olaydan sonra birileri beni takip etmeye başlamıştı.
İşte o olayın olduğu gün biz arkadaşlarla Unluca'nın en ünlü kafesinde oturmuş meyve sularımızı içiyorduk.Her zaman olduğu gibi o günde hareketliydi.Etraf cıvıl cıvıldı.Hesabı ödeyip kalktık.Arkadaşlardan ayrıldıktan sonra ara sokaklardan birine girmek zorundaydım.
Birinin acıyla bağırdığını duydum.Oradan hızlıca uzaklaşmak istiyordum ama eve giden tek yol orasıydı.Sokağın orada durdum ve gizlice ne olduğuna baktım.Lanet olsun ki tahminen benim yaşlarımda bir çocuğa siyah takım elbiseli adamlar dövüyorlardı.”Ne yapıyorsunuz siz bırakın onu !” diye bağırmak istiyordum.
Ama bu tamamen delilik olurdu.Polisi arasam beni sorguya alacaklardı başıma bela almak istemiyordum.Mecburen adamların gitmesini bekleyecektim.O çocuğu orada öyle bırakamazdım.Sonunda adamlar uzaklaştı.Bende hemen çocuğun yanına gittim.Çocuğun yanına eğildim yeşil gözlü,kumral saçlı çok yakışıklı bir çocuktu.Ama yüzü kan içindeydi gözü morarmıştı ve kolunda büyük bir yara vardı.Çocuk kendindeydi ama görünüşe bakılırsa yürüyecek hali yoktu.İçimden bir ses ona yardım etmememi başımın belaya gireceğini söylüyordu.Ama içimden gelen o sese kulak asmadım.Çocuğun yanına yaklaştım.
“Senin adın ne?”
“A...Aybars” dedi.
“Nerede oturuyorsun,sana bunu yapan kim ?”
“Ko...nulcak”
buraya çok uzaktı.Eve nasıl gidebilirdi ki,hem de bu halde.Acaba başıma büyük bir bela mı alıyorum.Hiç tanımadığım birisi için değer mi acaba?Ama onu bu halde de bırakamam.En iyisi kuzenimi aramaktı.hem kuzenim doktor,eminim bana yardımcı olabilirdi.Onun evi iki üç sokak ötedeydi.Hemen kuzenimi arayıp bulunduğumuz yere gelmesini söyledim.
“Hadi Aybars kalkmaya çalış,seni bu halde bırakamam”
"Bana yardım etme yoksa başın belaya girer."önce tereddüt ettim
"Ne saçmalıyorsun sen kafana sert darbe yemişsin anlaşılan"
Kolunu omuzuma attım,diğer elimi de beline koydum.ikimizinde yüzüne birden araba farları çaktı.Evet,kuzenim geldi ve acaba bana neler diyecek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EJDERHA'NIN GÖLGESİ(Dönüşüm)
Fantasy"Hayat bilinmezlerle doludur." Pamira gayet sakin bir hayat yaşıyordu.Annesi,kardeşi ve küçük köpeği Cesur ile gayet normal bir aileydiler.Ta ki Pamira 17 yaşına gelene kadar. Pamira'nın içinde yine o takip edildiği hissi vardı.Yanılmıyordu da evler...
