Fantastical Reality (PAUZE) (Nederlandse versie)

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1; Keiharde realiteit
Dit hoofdstuk wordt mede mogelijk gemaakt door: Tygo Saurrens

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Alles is geregeld!

Eindelijk was Tygo op weg naar de Perfecte Toekomst School.
Een nieuwe tijd was aangebroken en hij was er klaar voor.

Vandaag zou nog geen echte schooldag zijn, maar een soort kennismakingsdag.
Dat was de reden waarom hij niet veel had meegenomen.

Tygo had een lijst met belangrijke informatie ontvangen, waaronder het adres van de school, in welke klas hij terecht ging komen en een namenlijst van iedereen in zijn klas.
Hij had uitgevonden dat hij niet met alleen maar vreemden in de klas zou zitten.

Chelsea Lievein, een meisje die hij kende van het freerunnen, stond ook op de lijst.
Wat een toeval! was zijn eerste reactie geweest.

Tring! Tring!

Tygo keek om en zag een maar al te bekend meisje naar hem toe racen. Chelsea.
"Hé Tygo!" riep ze.

"Spreek van de duivel", was Tygo's reactie. Maar hij zei het met een lach.
Het meisje kwam naast hem fietsen.
"Oh, dus nu heb je de Engelse kreet 'Speak of the devil!' letterlijk vertaald. Je houdt er ook nooit mee op, hè?"

Chelsea keek even bedenkelijk.
"Kun je die dingen wel letterlijk vertalen?" vroeg ze.

"Dat maakt niet uit, want ik doe het gewoon!" lachte Tygo.
"Maar waarom zouden ze het over de duivel hebben?"

Chelsea haalde haar schouders op.
"Wat maakt het uit? Als die Engelsen of Amerikanen het zo graag over de duivel willen hebben, laat ze gewoon. Dat is hun keuze."

"Misschien geloven ze in de duivel", opperde Tygo.
"Nee, Tygo," reageerde Chelsea, "ze zíjn gewoon duivels!"
"Burn!"

Er is altijd wel iemand in de wereld die niest door degelijke redenen.
Zo ook op dit moment. Iemand op de fiets, net zoals Tygo en Chelsea, nieste en knalde daardoor tegen een lantaarnpaal aan.

"Dus," begon Tygo, "ook op weg naar de Perfecte Toekomst School?"
"Ja", antwoordde Chelsea. "Ik neem aan dat je mijn naam op de klassenlijst hebt gezien."
"Natuurlijk heb ik die gezien", zei Tygo.

"Yep! En hoe veel personen met de naam 'Chelsea Lievein' ken je in deze omgeving?"

"Eén", was het korte antwoord van Tygo.
"Dat bedoel ik!" Chelsea's stem was vrolijk zoals altijd.

"Hoe zal alles gaan daar?" vroeg Tygo zich hardop af.
"Daar zullen we snel genoeg achter komen", antwoordde Chelsea en wees naar een gebouw.

'De Perfecte Toekomst School' stond op een bordje voor het gebouw.

"Het ziet ernaar uit dat we onze bestemming bereikt hebben, Tygo", merkte Chelsea op. Tygo knikte en reageerde: "Laten we maar gewoon naar de ingang lopen en dan zullen we daar de rest van de klas wel ontmoeten."

Nadat ze hun fietsen op slot hadden gezet, liepen de twee richting de ingang.
Er stonden al twee figuren waarvan een de deur probeerde te openen.

Tygo stootte Chelsea aan.
"Hé Chel! Ze zijn nog kleiner dan jij!"

"Wát zei je daar, Tygo?"
Ineens had Chelsea zijn nek beet.

"Niets! Ik zei helemaal niets!"
"Ik hoop het maar voor je."
Chelsea liet Tygo los.

"Wat? Op slot? Dat kan toch niet waar zijn?"
De jongen die had staan wachten, trok nu ook aan de deur.
"Het ziet ernaar uit dat we moeten wachten", zei de ander. Ineens draaide hij zich om.
"Oh! Nieuwkomers!" riep hij met glinsterende ogen.

De jongen bij de deur verloor zijn grip en tuimelde achterover.
"Misschien krijgen zij die stomme deur open", zei hij. In zijn bruine ogen was irritatie te zien.

"Laat mij maar!" Chelsea rende al naar voren, terwijl Tygo wat langzamer volgde.
"Let maar niet op hem", zei de brunette vrolijk tegen hem. "Hij is altijd zo wanneer er iets niet gaat zoals hij gehoopt had."

"Eh... oké?" vroeg Tygo aarzelend. Op de een of andere manier bleven zijn ogen gefocust op het rechtovereind staande plukje haar van de jongen.

De andere jongen wiens zwarte haar glansde in het zonlicht liep ook op Tygo af. Kennelijk had hij Tygo's blik opgevangen.
"Ik weet het; hij is echt een perfecte lookalike!"

"Huh..?"
Tygo begreep er helemaal niets van.

Intussen had Chelsea geprobeerd de deur van de school te openen, maar had gefaald. Ze draaide zich om naar het groepje achter haar en zei: "Dit gaat nooit. Ik geef het op."

De 'lookalike' sprong verontwaardigd op en wees naar haar met zijn wijsvinger.
"Zeg nooit nooit! Niet opgeven!"

Dat was het moment dat ze allemaal tegelijkertijd het bewustzijn verloren en op de grond vielen.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Welkom terug, Legendarische Lezers!

Ten eerste...

SORRY DAT HET MAANDEN DUURDE VOORDAT IK EINDELIJK HEB GEÜPDATET!
VOOR DEGENEN DIE ZOLANG HEBBEN GEWACHT, IK DANK JULLIE ALLEN!

Verder nog even een paar dingen.

Het is besloten! Denk ik.

Er is kans dat het korte hoofdstukken blijven in het begin, want ja. Het is tenslotte nog maar de start. Zie het aan als de 'warming up'!
Grote kans dat de latere hoofdstukken langer worden.

!!!DAG VAN DE UPDATE!!!
Is er nog niet; hopelijk per week een hoofdstuk.

Zoals je wel hebt kunnen zien, zitten er soms echt van die rare, domme stukken in een hoofdstuk die misschien wel aangezien kunnen worden als 'irritant'.
Maar soms moet er even iets randoms tussendoor gebeuren voor de verandering!

Happy smile & cya!
X— Silver Cat