SAHİPSİZ.

KALDIK TEK BAŞIMIZA

Eve geldiğimizde ne yapacağımı şaşırmıştım hâlâ inanamıyordum öldüklerine nasıl yaa nasıl aklım hayalim hiçbir türlü almıyordu. O kadar matematik sorusu çözüyorum ve ama bu DEĞIŞIK

Tamam öldüler çok üzüldüm herşey için ama neden öldüler, uçaktaki herkes mi öldü yoksa bu bi suikast mı ?!?! Değişik duygular içindeyim cem de sabahtan beri durmuş koltukta oturuyo insan birşeyler yapar niye annem öldü niye babam öldü diye. Ama o da haklı hâlâ şokta...

Ne yapacağız ne edeceğiz diye düşünürken yani (sadece ben) bir anda sinirlendim ve " Cem artik şu koltukla ilişkini bitirip biraz olayı anlamaya çalışsak!" diye sert çıktım ama yine sustu yine sustu. Onu hareketlendirmek için gidip üstümü değistirdim ve kapıyı çekip çıktım tabi o da hemen arkamdan geldi ve "Ne yapacağız buse :/?" dedi hüzünlü bir şekilde

"bilmiyorum ama halledeceğiz" dedim ama yinede bende endişeliydim...

Karakola doğru yürümeye başladık ona çok sıkı sarıldım ve dudağından bir tane öptüm, karşılık bile vermedi. hicbisey demeden yürümeye devam ettim. O kadar üzüldüm ki şu halimize gözümden bir yaş süzülmüş... Kafam önde eğik yürürken bir anda cem önüme geçti ve bir tane öptü

"özür dilerim boş boş oturup seni üzdüğüm için" dedi masum bir şekilde kıyamadım ve

"Bunun için özür dileme cem haklısın" dedim

"peki, özür dilediğim için özür dilerim."

Inanmıyorum ya bu kadar mi bi insan tatlı olur o kadar masum o kadar tatlı bi o kadarda yakışıklı ki insanın kızası gelmiyo hemen sarıldım ve

"SENI SEVIYORUM HERŞEY DÜZELICEK."

"SENI SEVIYORUM." Dedi

Arkadaşlar bu bölüm OLCAY D. içindi ehehehe <3 :D