" မ.....တံခါးဖြင့္ဦး....''
" ေတာ္ၿပီ...ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး....lu အိပ္ေတာ့မွာ....ေအာ္မေနနဲ႔ ''
" ခနေလးပါကြာ....ေနာ္....''
" mola.....႐ွင့္ဘာသာအျပင္မွာအိပ္.....ဘာမွလည္း လာမ႐ွင္းျပနဲ႔....ဘာမွလည္းမၾကားခ်င္ဘူး....''
" kudae kudae.....အိပ္ေတာ့ေနာ္....ေဆးေသာက္ၿပီးၿပီမို႔လား.....Saranghae မ....''
" •••• ''
Hun ထပ္ေျပာေနလည္း အပိုပဲမို႔ ေဘးအခန္းကို ဝင္လိုက္ၿပီး အိပ္ဖို႔ရန္ျပင္လိုက္သည္....
ေျခလက္မ်က္ႏွာေဆးၿပီးကာ အိပ္ေနရင္း
ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ထိအိပ္လို႔လံုးဝမေပ်ာ္....
Lu ကို ဘာ္လို႐ွင္းျပရမလဲဆိုတာသာ ဦးေႏွာက္ထဲ စာစီရင္း
ည ၁နာရီထိုးတဲ့တိုင္ အိပ္လို႔မရေသး.....
Hun မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး အံဆြဲထဲက ေသာ့တြဲကိုယူကာ သူမေလးအိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ရင္း ေျခဖြဖြနင္းကာဝင္လာလိုက္တယ္
Hun အိပ္တဲ့ဘက္လွည့္ကာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနေလရဲ႕....
" ေတာင္းပန္ပါတယ္....မရယ္....ေမာင္ မဖံုးကြယ္ထားသင့္တာကို ဖံုးကြယ္မိတယ္....jinja miyanae.....''
ေဘးမွာဝင္အိပ္ကာ သူမေလးကို ေစာင္ေသခ်ာျခံဳေပးလိုက္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ့ရင္ခြင္ထဲအိပ္ရတာ အက်င့္ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကေလးေလးက ရင္ခြင္ထဲအတင္းကိုတိုးဝင္းလာေတာ့တာ....
ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးမိျပန္သည္
" aigoo....ခ်မ္းေနမွာပဲ....''
ေဟာ....ေျခေထာက္ေလးတစ္ဖက္ကပါ ခါးကို ခြထားေလၿပီ....
လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္အံုးေစၿပီး ထိုကေလးပိစိေလးကို ရင္ခြင္ထဲနင့္ေနေအာင္သိမ္းက်ံဳးဖက္ထားပစ္လိုက္သည္.....ကြၽန္ေတာ္ကို မနက္က် စိတ္ဆိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေပမဲ့လို႔ေပါ့
