Sonradan kaybettiğim..

Başlangıç

               Sensiz bir gün yine başladı. Bu sensizliği sona erdiremiyorum. Hatıra olarak verdiğin bilekliklere kokun sinmiş. Sanki cennetin kokusu... Her kokladığımda alıp beni uzaklara götürüyor. Ama senin yanından da hiç ayırmıyor. Bunun için çok mutluyum. Yanımdaymışsın gibi hissediyorum. Kokun bilekliklerden gidicek bir daha koklayamicam,  içime çekemicem diye çok korkuyorum. Bu koku son bulmasın. Sana olan bitmeyecek sevgim kadar sonsuz olsun...
               Hatırlar mısın sevdiğim; ilk sarıldığımızdaki titreyişini, yanına geldiğimdeki utangaçlığını, ilk tanıştığımız gündeki heyecanını, ben hiç unutmuyorum. Seninle geçirdiğim zaman hep gözümün önünden geçiyor ki bu durumdan hiç şikayetçi değilim. Aksine unutmak istemediğim için hep gözümün önünden geçişini görmek hoşuma gidiyor. Bana baktığındaki göz bebeğinin büyüklüğünü, teninin sıcaklığı, saçının hafif bukleliğini unutmamak çok güzel. Bende bu güzelliği bıraktığın için teşekkür ederim...
             Onca ortak yönümüz varken, burç uyumumuz varken , aşık olduğum adamı bırakmam sence de garip değil mi? Sana da anlatayim; 11 mart 2018 gecesi dışarıda hava güzel, serin. Her şey çok güzeldi. Sen çok güzeldin, ben çok güzeldim, senin kafan güzeldi, benim seninle konuşurken ki küçük gülüşlerim. İkimizde bu gecenin son konuştuğumuz gece olduğunu hiç düşünmemiştik biliyor musun? 2-3 saat kesintisiz konuşmuştuk. Ama sonra konuşmamız çirkin yerlere gidiyordu. Ve ben gitmesine izin vermiştim. İkimizde biliyorduk aslında öpüşmemizin gerçek olamayacağını ama biz haricinde herkes düşünüyordu. Daha birbirimize sarılmaya utanırken, Nasıl öpüşebilirdik ki? Ama bunu anlamadılar biliyo musun? Ablam ve annem tüm konuşmalarımızı okumuştu, o gece beni koruyan sana hediye ettiğim kolye idi, beni susarak savunan kolye idi. Ama onlar anlamadılar. Senin sevginin sahte olduğunu düşündüler, benim sende kaybolduğumu düşündüler. Sadece seninleyken kendimi kaybettiğim doğruydu, diğerki tüm düşünceleri yanlıştı. Ve en kötüsü ona aşık olduğumu bile bile hayatımdan çıkarmamı istediler. Seni kaybetmeyi göze alamazdım. Ne yaptıysam, ne düşündüysem, ne söylediysem hepsi seni kaybetme korkumdandı. O an onları öldürmek geldi içimden çünkü onlar, onları seven küçük ruhumu öldürdüler. Sana olan sevgimi gömmeye çalıştılar, ama ben seni bırakamıyorum. Onlar güle oynaya gezerken benim gülen yüzüm somurtuyor. Ve ben engel olamıyorum. Sende benim gitmeme engel olamadın son görüştüğümüz tarih 16 mart 2018 yani benim senin kokunu son kez içime çektiğim tarih, son kez gözlerine baktığım tarih, son kez kollarında ağladığım tarih, oysa ilk tanıştığımız tarih yani 25 şubat 2018 tarihi daha güzeldi. Çünkü her şeye sıfır başladık. Sevgili olarak, ama sen diğerkilerine hiç benzemiyordun. Onlar küçük bir su damlasıydı ama sen şelaleydin benim için. Ne kadar çok boğuştuysam, o kadar çok kapıldım sana. Hiç bırakmanı istemedim. Benden gitmeni hiç istemedim.
                 Bana ilk söylediğin şarkıyı hatırlar mısın sevdiğim?
       
               "Meyhaneler sen, içtikçe biten ben. Senden vazgeçersem haram olsun.."
  
                Ama gitmeme izin verdin, bana kal demeliydin. Ben senin bir sözüne baktım hep. Koca karanlığımı senin için açtım, sayende içi çiçek, kuş cıvıltıları ile doldu. Bu yüzden sana minnettarım. Bana sıkıca sarıldığın için de minnettarım. Benim için göz yaşı döktüğün için özür dilerim tek duam var; benden başkasına bana sarıldığın gibi sıkıca sarılma, kokumu içine çektiğin gibi başkasının kokusunu çekme.. Ben iyi değilim ama sen hep iyi ol. Çünkü senin mutluluğun beni de mutlu eder vazgeçemediğim...

                     Başka bir yarım kalma hikayemi anlatana kadar, aşkla kalın sevgili okuyucular...
                                           
         
                                                              🌹Hoşçakalın🌹