Dit zeg je niet

Frank

Ja, het eerste "hoofdstuk" gaat over Frank Waarom? Gewoon omdat je ergens moet beginnen en hij kwam als eerste in mij op. Dus, ik zou zeggen, zet je schrap dan ga ik beginnen.

Lieve Frank,

Ik zou als eerste graag willen zeggen dat je een schat bent. Een echte hele lieve schat die af en toe iets te veel belang zet achter eerlijkheid? Misschien. Maar waar ligt de grens, moet je onvoorwaardelijk altijd eerlijk zijn of verafschuwd worden? Mag je over anderen dingen zeggen als je zelf ook niet altijd even goed zit? Sommige zeggen van niet, dat je beter de goede vrede kan bewaren. Sommige zeggen van wel. En laat jij net bij die tweede groep horen. Soms ben je een hele erge betweter. Je wilt altijd gelijk halen. Je wilt altijd gelijk hebben, ook als je weet dat je het niet hebt? Of heb jij het gewoon altijd? Iedereen leeft z'n leven op z'n eigen manier, jij doet dat op jouw manier, de ene keer met meer weerstand dan de andere keer. Maar altijd op jouw manier. Iets waar je trots op mag zijn. Ik zeg het niet zo vaak, ligt waarschijnlijk voor het merendeel aan mij, maar ik ben heel blij met je. De ruzies die wij hebben, de conflicten die wij hebben, de onenigheden, de gespreken, de geheimen, de liefde voor elkaar, we hebben het allemaal. Het een koesteren we meer dan het andere. Het een willen we misschien liever niet, maar we hebben het allemaal. Daar zullen we dus maar mee moeten leven. Maar als wij daar toch mee moeten leven, leef ik daar liever mee wetende dat jij weet dat ik heel veel van je houdt. Wetende dat ik niet zonder je kan. Wetende, dat ik van je houd.

Jouw gedachtes, berekeningen, inschattingen, daden. Ik kan er vaak weinig van volgen maar ze zijn er. Dat er tactiek bij komt kijken hoe je een dobbelsteen gooit, hoe je een kaart pakt, hoe je een geluksspel speelt, jij hebt het me allemaal laten inzien. Met jou gokken is niet leuk, winnen lukt toch niet. Ik doe daarom maar de onverwachte dingen. Dom? Vaak wel, maar als ik dan jouw gezicht zie, een radeloos gezicht dat daar niks mee kan, een gezicht dat het niet snapt hoe graag hij het ook zou willen. Als ik dat gezicht zou verkopen zou ik al heel snel miljardair zijn, onbetaalbaar. Vrienden, vriendinnetjes, je hebt ze allemaal (gehad). Hoe? Ja het geheim van de meester zullen we maar zeggen. Maar ze moeten wel eerlijk blijven anders is het spelletje snel gespeeld.

Soms, soms verlang ik terug naar die tijd dat wij nog onschuldige onwetende kleuters waren, samen bij juffie Linda. Altijd die lieve onafscheidelijke broertjes, toen ik nog handtastelijk mocht zijn, toen ik je nog af en toe een knuffel mocht geven, een hand. Toen we nog alles mochten maar vooral alles deden. Nu hebben we een eigen mening, een eigen mening die niet altijd dezelfde is, eigenlijk altijd niet dezelfde is. Maar dat is ook zo mooi samen, yin en yang zijn ook heel anders, maar ze zijn samen een geheel. In welke bochten wij ons moeten wringen om een geheel te worden weet ik nog niet maar dat het kan... vast wel. Misschien is dat ook wel te berekenen, wie weet.

Frank, ik houd zielsveel van je. Dit merk ik al helemaal nu ik dit allemaal schrijf. Jouw drogredeneringen die je nooit hebt gezegd, jouw gescheld wat je nooit hebt gedaan, het ontkennen wat jij nooit doet, het hoort allemaal bij die ene Frank, dat ene lieve kleine broertje. Het kleine broertje dat stiekem toch niet meer zo klein is. Ik wens je heel veel liefs en plezier toe. Hopelijk mag ik nog meer van onze lol beleven die wij stiekem toch ook wel heel vaak hebben.

Heel veel, maar dan ook echt heel veel liefs,

Je liefste, gekste, meest gestoorde broer, Sven