Sabah uyandığım da seni unutmaya başladığımın 2. gününe çoktan geçmiştim ama ilk saatlerde aklıma hiç gelmedin.Sabah kalkıp kahvaltımı yaptıktan sonra okula yarı uyanık yarı uykulu bir şekilde ilerlemeye başladım seninle el ele gezdiğimiz sokaktan geçiyordum güldüklerimiz,ağladıklarımız hep gözümün önünde canlanıyordu ama bitirmek zorundaydım bunu yapmak zorundayım bilmiyorum ama yani yapmalıyım değil mi? Biraz ilerledikten sonra papatyaları gördüm sen çok seversin papatyaları beraber toplayıp iki elini dolduran papatyalar toplamıştık hatırlıyor musun?Hatırlamazsın artık ben de hatırlamayacağım ve bu günler bitecek sen benden gittiğin gibi artık ben de senden gideceğim.Her şeyi bir kenara bırakıp okula geldim ders çoktan başlamış,yoklama alınmış ve yok yazılmıştım kantine inip her şeyi detaylıca düşünmeye başladım. Acaba neden sevilmedim? Acaba onu neden sevdi? Düşünceleri beni öyle soğutmaya başlamıştı ki benim ondan ne eksiğim vardı ki? Diyerek sürekli kendimi bunaltmaktan başka yaptığım hiç bir şey yoktu.Öğle arasına kadar kantinde oturup kahve içip masanın üzerinde uyumuşum zilin sesiyle arkadaşlarım yanıma gelip neden geç kaldığımı sordular cevap veremedim sadece uyuya kaldığımı belirtip sustum.İçim de yavaş yavaş kopan bi gökyüzü vardı artık düşüncelerim beni boğmaya başlamış ve hiç bir şey düşünemez hale gelmiştim.Öğle arası bitti ve artık derse girmem gerekiyordu ama hiçte keyfim yoktu bir şekilde dersime girdim ve derste sürekli aklıma sen geliyordun bir taraftan nefret edip bir taraftan yaşadıklarımızı düşünüp bir taraftanda unutmam gerektiğini farkında olduğumu biliyordum.Çıkış saati geldi ve okuldan çıktım sallana sallana evin yolunu tuttum.Kulaklığımı takıp şarkılar dinleyip kafa dağıtarak eve geldim çıkardım günlüğümü her zaman bir şeyler anlatırken bu sefer bir şiir ekledim onların arasına;
"Bir sürü çiçekler açtı geçtiğin yerlerden.
Yollar gökyüzüne döndü
Ben ise gök yüzün de kaldım.
Burda kaldım tam da senin geçtiğin yer de
BURDAYIM!
Gittiğin yer de
Asla gelmeyeceğin yer de
Çiçeklerin açıp , tekrar solduğu yerdeyim ulan işte!
Gülüşler son buldu
Acılar alev aldı ulan!
Gökyüzü kayboldu
Güneş bana küstü
Geceler ise sırdaşım oldu.
Dostlar edindim yarı yol da kaldım
Cinayet bu!
Ölüme terk ediliyorum be
Uçurumları bilmezken evim oluyor
Başka yerler keşfetmek demiştim ya
Orası uçurumun dibi işte.
Ölüm bahardır! "
Diyerek bugünü de yavaş yavaş bitirmem gerekliydi saat gece 1'i çoktan bulmuştu.Yatağa geçip üzerimi örtüp uykuya daldım ve seni unutmaya çalıştığımın 2. gününü geri de bıraktım.
