Bugün sıradan günlerden farklıydı artık benliğimi kazanıp 17 yaşımı terk edip seni unutuyorum,senin için tuttuğum günlüğü yakıp sıfırdan bir hayata başlıyorum artık yeni sayfalar yeni kalemler derken bütün benliğim değişiyor senin için yazdığım kitapları dolaplar bile tutmuyor artık.Annemin yüzü gülüyor , babamın ise bana karşı ilgisi baya arttı biliyor musun? Sen gittin artık her şey rayına oturmaya başladı.Bugün günlüğümün bir kısmını seni nasıl unuttuğumu anlatmakla geçecek iyi oku , iyi anla ve nasıl unutulduğunu bir de sen gör.Beni bıraktığın gün ne yürümeye halim vardı ne de konuşmaya herkes yüzüme bakıyor ama sanki benim için üzücü bakışılarıyla kalbimi adeta toprağın altına koyuyorlardı dayandım dedim ki "Ben unuturum,ben güçlü biriyim bunu yapmak zorundayım ben değil o kaybetti" diyerek her zaman ayağa kalkmayı bilmem gerekiyordu ama öyle olmadı.Her gün biraz daha toprak atıldı üzerime başkasıyla gördüm seni benimle yapmadıklarını onunla yaptığını gördüm bir insan kendisinden nefret ettirmek için daha ne yapılır ki diyerek düşündüm ama hiç bir şey yapılamaz bunu seninle gördüm , seninle yaşadım.Ben senin için psikolojimi bile alt üst ederken sen benim için kılını bile kıpırdatmadan başka elleri tutup onları sardın ama sıra bende artık seni nasıl unuttuğumu anlatma zamanı hazır mısın?
