Sen hayal kurarsın ve onları gerçekleştirmek için planlar üretirsin. Herşey yolunda gidiyorken bir şey olur ve bütün hayatın birden bire değişir.
İşte bu kaderdir...
Sıcak bir haziran ayı.
Henüz daha 9 yaşındaydım. Annemin öldüğü ve babamın beni bütün mal varlığımızla birlikte amcamlara verdiği zaman...
Herşeyden habersiz şaşkın gözlerle izledim babamın beni terk edip gidişini. Ağlamaya başladım babasının arkasından,ağlayan bir çocuk gibi...
Diğer çocuklar akşam eve gelmek üzere giden babalarının peşinden ağlıyorlardı.bense sonsuza kadar gelmemek üzere giden babamın peşinden ağlıyordum çok acı vericiydi...
Amcam yengem ve iki çocuğu... Benim artık yeni ailem bunlar olmuşlardı.
Amcam müteahit ti bir zamanlar çok zenginlermiş ama yengem ve.çocuklarının tutarsız harcamaları onlari bir gece kondu da sefil bir yaşama mahkum etmiş. Benim ailem çok zengindi babam beni.amcama verirken tek bir kuruş dahi almadan eli bomboş bir şekilde herşeyi bana bırakarak gitti. dokuz yaşımda olmama rağmen trilyonlar sahibiydim...
Ailesiz o paranın ne anlamı varsa..
Amcam babamın ona verdiği para ile pek bilinmeyen sessiz sakin bir semtin bir mahallesinde bedava denilebilecek kadar ucuz bir arsa bulunca durumunun da kötü olması nedeni ile o arsayı satın almıştı. Amacı müstakil bir ev yapmaktı ama yengemin millete.atmak istediği hava yüzünden amcam oraya tüm varlığını verdi ve lüx bir villa yaptırdı. Amcam çok adaletli bir insandı bu eve benim sayemde sahip olduklarının bilincinde oldukları için evin en büyük ve.güzel odasını bana verdi. Tabi diger ev halkı her ne kadar istemeselerde...
Çok güzel bir odaya eve sahiptim ama hala mutlu değildim hayatımda çok eksik vardı..
Ev,oda,aile bunların hepsi tamam dı.ama bu kez hayatımda başka bişeyin eksikliğini hissetim bir arkadaş...
Bir çocuk için en önemli insandır arkadaş çünkü arkadaşlığın ne demek olduğunu bilmeden büyüyen bir çocuk insanlığın, yardımseverliğin de ne olduğunu bilmeden büyür.
Mahallemiz çok güzel ama bakımsızlık yüzünden çok çirkin görünen bir mahalleydi bizim sokağımız da aynı durumdaydı. Hic bir çocuk inşaat kalıntıları çukurlar çöp kokuları yüzünden oyun oynayamıyordu.mahallelinin gücü de yetmiyordu düzeltmeye. Ben amcandan rica ettim amcam bana kıyamadı kabul etti ama yengem amcamı vazgeçirdi.
Biraz zaman sonra mahallemizde bir dizinin bir bölümü çekilecekti bu nedenle baştan sona bütün mahalle temizlendi, evler onarıldı, yollar düzeltildi mahallemiz çok güzel bir mahalle oldu artık... Şimdi artık sadece çocukların dışarı çıkmaları ve oyun oynamaları nı beklemek kaldı sırada...
Bir sabah çocuk gülüşmeleri,ve sesleri ile uyandım.bekledigim an gelmiş ti artık benimde arkadaşlarım olacaktı...
Hemen üzerimi giyinip kahvaltımı ya indim. Kahvaltı masasındaki yengem yediğim lokmaları bile sayan bir cinsten di. Masaya oturduğumda nereye gideceğimi sordu bende söyledim.
-seviyenin altındaki insanlarla muhattap olma sakın.sen onlara göre çok nezih bir ailenin çocuğusun onlarla muhatap olduğunu görmek istemiyorum beni arkadaslarıma rezil etme.
Yengemin bu sözleri karşısında hiç bir cevap vermeden sofradan kalktım ve dışarıya çıktım.
kalabalık çocukları görünce çok sevindim onlarda beni gördüklerine sevinmişe benziyorlardı hemen yanıma geldiler. kendimden emin ve havalı bir tavırla onları izledim. Beni oyuna çagırdıklarında ise kalbim gitmek için can artarken yengemin bana balkondan salladığı başını görünce vazgeçtim...
