Sessiz Çığlık

Sütlü Kahve

Kalbim göğüs kafesimi sıkıştırıyor bu nasıl bir acı pek emin değilim,ne yerimden kalkmak istiyorum ne de gözlerimi açmak.Çalan kapıya aldırış etmek istemiyorum,kuruyan boğazıma su girsin istemiyorum.Uyumak ve hayallere dalmak istiyorum.Bir rüya ve güzel bir düş,mükemmel ötesi bir kırda çiçekleri koklamak istiyorum.
Canınızı yakan bir aşksa gerçekten bu kadar çok önemsemeyin bir düşünüp etrafınıza bakının ne kadar çok insan var değil mi? Kalabalığı bu yüzden sevmiyorum,insanların dertlerini düşünüyorum.Acaba o kadın ne düşünüyor?Peki o adam?Ya da bir manav?Ailesini geçindirmek için canını dişine takan insanları önemsiyorum ve hiç tanımadığım halde tanıdığım bir çok kişiden fazla değer veriyorum.Ne tuhaf değil mi herşeyin bir kaderden ibaret oluşu ve herşeyin bir düzeni olması.Bazen diyorsun ki "bilseydim yapmazdım" eğer ne yaşayacağımızı bilsek kimse aynı şeyi tekrarlamazdı.
Sonunda yerimden kalkacak gücü bulduğumda saat 18:05 idi.Bir mesaj sesiyle telefonu elime aldım biliyorum ki bir umut her zaman var en derinlerde olsa bile.Yazan Zelalmiş akşam doğum günü partisine çağırıyor.Telefonun üst kısımından bildirimlere bakıp geri çıktım parmaklarımı hareket ettirecek gücü kendimde bulamıyorum. Evde tek başımayım ve bundan zevk alıyorum.Bir gürültü yok ve boş kalabalık yok.Benim için huzurun temsili bir sütlü kahve ve yanında bir çikolata,ikisinin uyumunu çok beğeniyorum.Henüz kahvaltı yapmamıştım ama açta değildim.Yediğim kazıklar az çok midemi doyurmaya yetiyordu.Sıcak bir kahve yaptım ve içinde çikolata olması ümidiyle buzdolabının kapağını açtım.Raftan aldığım çikolata ile balkonda hafif esen rüzgarla dalgalanan denizi izlemeye başladım.Aslında müzik olsa çok fena olmazdı ama pek umursamadım.