Don't forget me with B-Brave

Hoi, ik ben Minke, ik ben 17 jaar. Ik heb een vader die 24/7 werkt en een moeder die et liefst 24/7 shopt. Ze maakt blogs over beauty dingen enzo. Dus kort samengevat mijn ouders zijn 'druk' . We zijn pas verhuisd naar een villawijk in Amsterdam, want dat was dichterbij ofzo weet ik veel. Het boeit me niet zoveel. Nou ja mijn hobby's zijn schrijven, fashion en ook toch wel beauty dingen. Ik lijk dus toch wel op mijn moeder. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, ik focus me niet zo op jongens. Nou, ik denk dat jullie wel genoeg over mij weten. 

'Minke, ik ben naar kantoor, als er iets is bel je me maar!' 'Is goed, doei!' Mijn vader slaat de deur achter zich dicht en ik ben weer eens alleen thuis. M'n moeder is naar New York voor een Maybeline beurs. Best tof. Vandaag is mijn eerste dag op de nieuwe school. Ik heb er best wel zin in. Ik loop naar mijn kamer en doe wat mascara op. Ik pak mijn tas en loop naar de garage. Ik pak mijn scooter en rijdt naar school. Het is een groot gebouw. Ik zet m'n scooter neer en loop het gebouw in. Ik loop naar de balie. 'Hallo, ik ben nieuw. Ik weet niet waar ik moet zijn' vraag ik aan een vrouw. 'Wat is je naam?' 'Minke Janssen' 'Hier is je rooster, loop maar hier rechtdoor en dan de tweede deur rechts' Ik bedank de vrouw en loop naar het lokaal. Ik klop op de deur en loop naar binnen. Alle gezichten draaien zich naar mij. Ik schaam me kapot. 'Minke Janssen?' vraagt de vrouw. Ik knik en loop naar haar toe. 'Welkom! Ik ben mevrouw Gras. Wil je je even voorstellen?' 'Ja, hoi ik ben Minke en ik ben 17 jaar. Ik ben pas verhuisd naar Amsterdam en ik vind et wel tof' 'Dankjewel dat je je voorstelde Minke, ga maar naast Kaj zitten' 'Oke, maar wie is Kaj?' De hele klas moet lachen. Een blonde jongen steekt zijn hand op. Hij ziet er wel oke uit. Ik ga naast hem zitten en pak mijn boeken. 'Ken je de weg al een beetje in Amsterdam?' 'Uh, nee ik weet toevallig de weg van mijn huis naar school' zeg ik.  ' Zal ik je vandaag de stad laten zien samen met mijn vrienden!' Ik knik. 'Aardig van je!'  Kaj lacht. Als de les afgelopen is loop ik naar mijn kluisje. Er komt een meisje met blonde haren op me afgelopen. 'Hey, Minke is het toch?'  Ik knik. 'Ik zit bij je in de klas, Michelle' ze stelt zich voor en kijkt naar mijn top. 'Super leuk dat topje!' 'Bedankt'  'Wil je bij mij komen zitten in de pauze?' 'Ja cool' Ik loop met haar naar de kantine. Het is erg druk. 'Hier zit ik altijd, normaal met andere uit de klas maar die zijn nog een werkstuk afmaken.' Ik knik en kijk wat door de kantine. Opeens komt Kaj naast me zitten met vier andere jongens. 'Dit zijn m'n vrienden, Samuel, Cassius, Jai en Dioni ga je straks nog mee naar de stad?' Ik knik. 'Ga je ook mee Michelle?' Michelle knikt en kijkt daarna de andere kant op. 'Dan zie ik jullie na school buiten oke?'  We knikken allebei. 'Is die Kaj te vertrouwen?' vraag ik aan Michelle. 'Ja soort van, ik vertrouw alleen die Dioni niet zo' zegt ze. 

De bel gaat, eindelijk is de laatste les afgelopen. Ik heb deze les naast Michelle gezeten. Het is een lief meisje. We lopen samen naar buiten. 'Cool, heb je echt een scooter!' Ik knik. 'Ik moet altijd met de tram, het is maar zo'n 5 minuten' zegt ze. Kaj en z'n vrienden komen aangelopen. 'Nice, je hebt ook een scooter!' De rest van de jongens hebben ook een scooter. 'Spring maar achterop Michelle. Ik breng je straks wel naar huis' zeg ik. Michelle lacht lief. Ik rijd achter de jongens aan naar de stad. Het is echt mooi, zoals in de films en foto's. De jongens stoppen bij een klein café. We zetten onze scooters neer. 'Hier kan je zo lekker lunchen, hebben jullie honger?' Michelle knikt en eigenlijk heb ik ook wel honger. We lopen het café in. Het ziet er erg gezellig uit. We gaan zitten en bestellen allemaal een broodje gezond. 'Duss.. Wat is de reden dat je naar Amsterdam bent verhuisd?' vraagt Samuel. 'Nou, mijn vader werkt bij RTL en mijn moeder is een blogger. Ja het klinkt heel suf.' 'Nee, super vet!' zeggen Michelle en Dioni tegelijk. Michelle's gezicht straalt irritatie uit. Ik lach naar d'r. 'Maar waarom zijn jullie dan hierheen verhuisd?' 'Nou, we woonden eerst in Rotterdam, en mijn ouders moesten allebei bijna een uur rijden voor hier in Amsterdam te komen' 'Ja logisch dat jullie dan verhuisd zijn' Als we het eten op hebben lopen we naar buiten. De jongens laten me nog een paar plekken zien. Michelle laat me wat leuke winkels zien. Voordat we het weten is de middag al voorbij. Ik bedank de jongens en we wisselen nummers uit. Ik breng Michelle naar huis. Als ik de straat van Michelle uitrijdt kom ik Samuel weer tegen. 'Hey Minke!' 'Hallo!' 'Zal ik met je mee naar huis rijden want het ziet er niet naar uit dat je de weg weet.' 'Klopt haha' Samuel rijdt met me mee naar huis. 'Zo, dus mevrouw Minke woont in een villa' zegt hij als we voor mijn huis staan. 'Zo bijzonder is dat niet hoor!' grinnik ik. 'Ik heb ook zo'n huis' zegt Sam knipogend. 'Ik ga maar eens naar binnen proberen de schilderijen op hangen' zeg ik en ik maak de poort open. 'Tenzij jij zo'n handyman bent en mij wilt helpen?' Samuel knikt. 'Handyman Samuel is aanwezig hoor' We lopen samen naar binnen. 'Wil je eerst wat drinken?' vraag ik aan Samuel die rond aan het kijken is. 'Uh, ja doe maar wat cola ofzo' 'Let asjeblieft niet op de troep. Mijn ouders zijn weinig thuis dus ze hebben nog niet echt opgeruimd.' 'Daar let ik niet op hoor' zegt Samuel. Als we ons drinken op hebben lopen we naar mijn kamer. 'Als handyman Samuel dit wil ophangen is die een held!' Samuel knikt en hangt een schilderij op. 'Zo, dat is weer gefixt!' zegt hij. 'Dankjewel handyman!' Samuel lacht. 'Wil je nog wat drinken?' Samuel knikt. Ik loop naar onderen en pak onze glazen en schudt er nog wat cola in. Ik loop weer naar boven. 'Hier is de..... Waarom zit je aan mijn spullen?' 'Heb jij geschreven?' Samuel houdt een blaadje omhoog. Het is een stukje van mijn dagboek over m'n verleden. Ik knik. 'Gaat dat echt over jou?' vraagt Samuel. Ik trek het stukje papier uit zijn hand en leg et weg. 'We hebben het er nog wel eens over.  Wil je een  film kijken?' Samuel knikt en gaat weer zitten. Gelukkig vraagt hij er niks meer over en hebben we et nog leuk!