Twee weken later.
Langzaam voel ik mijn ogen opengaan, ik kijk om me heen maar niemand te zien. Langzaam wil ik omhoog komen maar nog steeds doet het pijn. Ik grijp naar m'n telefoon en kijk of ik nog wat binnen heb. Ja hoor, Die Samuel heeft weer ge'appt.
"Goedemorgen schat! Al wakker? Ik kom rond 1 uur nog even langs. Kuskus"
Nog steeds vind ik het raar, dat hele gedoe. Ik kijk op de klok. FUCK 10 voor 1. Ik wrijf in mn ogen en zucht. Misschien moet ik maar eens met Samuel praten. Nog geen paar seconden later word de deur open gegeooit. Samuel staat in de deuropening met een bos bloemen. Mijn hart gaat tekeer. "Goedemorgen prinses!" "Hallo" "Ik denk dat we even moeten praten Samuel" Samuel kijkt me angstig aan. "Ik weet helemaal niet wie je bent, ik weet niks van je maar toch ben je m'n vriendje"
2 uur later.
"Toch wel grappig dat jij mijn schilderij hebt opgehangen!" "Ja he?" "Meneer Leijten? Het bezoekuur is om" "Begrepen meneer, ik ga zo" "5 minuten" zegt de dokter met een knipoog. "dankjewel voor vandaag Sam, het was leuk!" "Voor jou doe ik alles!" Zegt hij en hij komt dichterbij met z'n hoofd. Zijn lippen vallen op mijn lippen. z'n tong dringt langzaam in m'n mond, ik weet niet wat er gebeurt maar ik doe mee. Duizenden kriebels gaan door me buik. Samuel komt omhoog en geeft me een kus op me voorhoofd. "Ik vind je nog steeds de leukste op de hele wereld schatje!" "Volgens mij vind ik jou ook leuk" zeg ik zachtjes. Samuel geeft me nog een kusje en doet zijn jas aan. "ik zie je morgen liefje" ik knik en vraag nog om een kusje. Samuel geeft me een kusje en loopt weg, hij kijkt nog een keer om en dan is die weg.
De hele dag denk ik nog aan Samuel. wat een jongen, ik zwijmel helemaal weg.
JE LEEST
Don't forget me with B-Brave
FanficMinke is een meisje met een moeilijk verleden, maar wanneer ze verhuist veranderd dat allemaal. Ze leert nieuwe mensen kennen die haar leven veranderen. Vind ze het wel goed zo of bevalt het haar nog niet helemaal?
