Don't forget me with B-Brave

In the dreams.

- TERWIJL MINKE NOG BUITEN BEWUSTZIJN IS -

"Hey schat, hier zit ik dan, midden in de nacht. Twee weken na de brand en je ligt nog steeds in kunstmatige coma. Over een dag trekken ze je stekker eruit en dan kan ik je nooit meer bezoeken, dan kan ik je nooit meer zien of je hand vastpakken. Minke, hou asjeblieft vol. Ik wil je niet verliezen! Ik hou van je!" snikt Samuel. Plotseling word er op de deur geklopt. "Samuel?" De zuster komt binnengelopen. "Je bed staat klaar!" zegt de zuster. "Ik kom er aan, bedankt!" zegt Samuel netjes terug. Samuel veegt de tranen van zijn gezicht en geeft Minke een laatste kus. "Hou vol schatje, je haalt het wel!" Samuel staat op en loopt de kamer uit. De zusters hebben een kamer voor Samuel klaargemaakt zodat hij morgen als eerste bij Minke kan zijn voordat de stekker er uit wordt getrokken. Plotseling gaat trilt de telefoon van Samuel. "Hey Sam, nog iets van je sletje gehoord? of is ze dood en heb je weeer tijd voor mij xx Kim. "  Samuel wordt boos en reageert: " De enige slet die er is ben jij, en was jij maar dood!" antwoord hij. Hij loopt de kamer op en gaat op het bed zitten. Deze dagen zijn zo zenuwslopend,  zal Minke ooit nog wakker worden. 

- DE VOLGENDE MORGEN -

"Sam?" Myrna en Cassius maken Samuel rustig wakker. "SHIT, HOELAAT IS ET ?" schreeuwt Samuel uit. "Maak je maar geen zorgen, het afscheidsuur is nog niet begonnen!" stelt Cassius hem gerust. Tranen komen bij Samuel naar boven. "Het is mijn schuld, ik had haar moeten meenemen. Als we geen ruzie hadden gehad was ze daar niet alleen geweest!" barst Samuel uit. "Sam, denk nou niet zo! Het is niet jouw schuld, het is die stomme brand!" De tranen staan Samuel nu nog meer in de ogen. "Het is 9 uur" zegt Myrna die op d'r telefoon kijkt. Samuel staat gelijk op en loopt naar de kamer van Minke. Een dokter staat voor de deur om de deur open te maken. "Meneer, tot hoelaat heeft ze nog?" vraagt Cassius netjes. "Tot 11, dus zorg asjeblieft dat hij het ruim houdt!" vraagt de dokter. Cassius knikt. Samuel loopt naar et bed en ploft neer op de stoel ernaast. "Minke, asjeblieft. Geef niet op, ik heb je nodig in mijn leven." huilt Samuel weer.

- 2 MINUTEN VOOR 11 -

Michelle en Kaj lopen de deur uit. Iedereen heft afscheid genomen maar Samuel loopt nog een keer naar binnen. "Minke, ik ga je zo erg missen. Ik heb je nodig. Verlaat me niet" Samuel duwt zijn lippen nog een keer op Minke's lippen. "hmmm" komt er zachtjes uit haar mond. Samuel komt omhoog en kijkt d'r aan. "Samuel, et is tijd!" "NEE, ZE IS WAKKER!" schreeuwt Samuel uit. Iedereen komt naar binnengelopen. Cassius, Myrna, Michelle, Dioni,Kaj, Jai, haar ouders. Heel langzaam gaan haar ogen open. Iedereen heeft een lach op haar gezicht.

De dokter komt binnengelopen en verzoekt iedereen om naar buiten te gaan. "Minke, hoor je mij?" Ik knik voorzichtig. "Hoe voel je je?" "Niet goed.." "Nee, dat had ik ook niet anders verwacht." "Wat is er gebeurd?" vraag ik rustig. "Ik denk dat je vrienden je dat beter kunnen uitleggen, doe voorzichtig. Je hebt een grote brandwond op je been!" zegt de dokter en hij knipoogt. De dokter loopt naar buiten en daarna komt iedereen naar binnen. Even kijk ik rond, ik herken al deze mensen niet. Alleen mijn ouders. Gelijk komt er een blonde jongen naar me toe en hij pakt me hand. "Wie ben jij?" vraag ik vaag. De jongen laat van schrik me hand los en er springen tranen in zijn ogen. " Ken je me niet meeer?" Ik schudt me hoofd. "Ik ken niemand hier, alleen mijn ouders" Blijkbaar schrikt iedereen. "Dat zijn je vrienden Minke, en dat daar, die jongen, is je vriendje, Samuel." zegt mijn moeder. "Dat kan niet, ik heb geen vrienden en ik ben te lelijk voor een jongen!" zeg ik. De jongen, Samuel dus, begint te huilen. "Je hebt een hersenbeschadiging, je bent niet lelijk Minke! Je bent mijn prinses" Ik krijg een glimlach op me gezicht. "Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd!!" fluister ik. "Jawel, ik zei dat. Altijd. Minke, ik ben je vriendje. We hebben al een paar maanden een relatie" zegt hij. Ik kijk naar mijn ouders die allebei knikken. " Echt?" "Ja" "Je bent wel knap, dus dat zou misschien ergens wel kunnen kloppen" Iedereen moet een beetje lachen. "Maar als je het niet erg vindt, Samu-nogwattes. Ik ben een beetje moe,  ik ga slapen." "Ik denk dat je wel gegnoeg hebt geslapen de afgelopen twee weken "zegt de dokter die weer binnen is komen wandelen. Maar zonder zijn commentaar af te luisteren val ik in slaap.