Zamanın bir yerinde, bir adamla tanıştım. Bir şeyler anlatmayı seven, güzel konuşan bir adamla. O farkında olmadan alıştım ona, tanıdım, sevdim. Diğer herkesten bir basamak yükseğe yerleştirdim onu, hep gözümün önünde olsun istedim. Fazla titredim üzerine ancak hiç şikayet işitmedim.
Neşesi biraz yerine gelince güler o, nasıl sevimli olur, bilmezsiniz siz. Canım benim ya..
Zamanla bağlandık ve birbirimizin herşeyi olduk. Herşeyden kastım, öyle basit değil işte. Her sözüyle, her davranışıyla hissettirdi bunu. Beni korudu, bana destek oldu, benimle gülmeye çalıştı ve hatta benimle gözleri doldu. Yeri geldi babam oldu yeri geldi abim oldu, herşeyiyle hep yanımda oldu, Gitmedi benden, bırakmadı beni, sözünü tuttu.
Bana şiir sevdirdi. Hislerimi gayet güzel bi şekilde dile getirebileceğimi de gösterdi hem. Bazı şarkılar var ki, buram buram onu anlatırlar mesela.
Anlatılmaz bir adamla tanıştım ben uzun zaman önce. O istemediği sürece, o adam yaşanılmaz da. Bu yüzden ne tam anlatabilirim onu ne de anlatmak isterim, kıskancım sanırım biraz. Bana onu yaşama şansı verdi. Bana şans getirdi.
Hayatına beni de dahil etti. Aramızdaki farklılıkları, anlaşmazlıkları umursamadı hiç.
Yeri asla dolmayacak bir adamla tanıştım ben. Söz verdiğim gibi, her gün bir öncekinden daha fazla seveceğim bir adamla..
Her zaman yanımda olacağını bilmek çok güzel. Sonsuz’a kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Huzur Kokan Adam!
Short StoryAh benim ruhunun rengini sevdiğim.. Bakışında cenneti saklayan, dudağının kenarındaki gülücüğü bile hiçbir şeye değişemediğim. Rengimin aynası, gözlerimin odak noktası, uyanma umudum. Huzurun eksik olmasın hiç.
