Hoofdstuk 27.
(Desiree's gezichtspunt)
Inmiddels zijn we al een tijdje aan het dansen. We zijn redelijk serieus bezig, maar af en toe moet er even een geintje gemaakt worden. 'Ik heb trouwens nog nagedacht over ons en het kind. Als je het te vroeg vind kun je het kind laten adopteren als je wilt.' 'Maar Ross, zo ver zijn we nog niet.'zeg ik dan. 'Ja dat klopt, maar weet je al of je het kind wel wil?' Dan word ik stil. Wat als? We zijn al zó lang bezig, ik weet het nu niet meer! Ik laat me even gaan in de dans, totdat ik voel dat ik over moet geven. Ik ren naar de wc's en ga over de gootsteen hangen. Zo snel als ik amen kan zeggen, zo snel komt alles eruit. Het is heel veel, maar uiteindelijk stopt het. Als ik m'n mond heb schoongemaakt, ga ik weer terug. Ross vind het nu tijd om terug te gaan, dus dit doen we ook.
(Vivienne's gezichtspunt)
We zijn al bijna door alles heen. We moeten alleen nog het spookhuis in. Austin weet dat ik dit eng ga vinden, dus is hij nu al bezig me gerust te stellen. Hij heeft zijn hand in die van mij, en kijkt me vaak glimlachend aan. 'Het komt goed, ik ben bij je.'zegt hij. Als we eenmaal binnen zijn, blijf ik dicht bij hem. We komen langs enge dingen en spoken. Elke keer als er iets dichtbij komt of er een eng geluid klinkt, druk ik mezelf dicht tegen Austin aan. Op een gegeven moment zie ik een nogal bekend gezicht, nee meerdere. Ik zie Justin met die Tatum, en nog iemand. Hey, is dat niet... Ariana Grande? Snel probeer ik met Austin naar die personen te lopen.
