Hoofdstuk 4.
(Vivienne's gezichtspunt)
Ik lig nu bij Austin in bed. Hij is klaarwakker en kijkt me aan. 'Hey, schat. Ga maar slapen, ik zie dat je moe bent.'zegt hij. 'Maar dat heeft geen zin meer. Het is zeven uur!' Austin geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Oké, wat jij wilt. Hoe waren de nachten met Justin?' Gelijk ben ik weer van slag. 'Ik wil er niet over praten ja?'reageer ik op zijn vraag. Hij ziet dat ik me ongemakkelijk voel. 'Lieverd, wat is er met jou? Mishandelt hij je altijd?' Ik barst in tranen uit. 'Ja, hij slaat me altijd! En hij drinkt zo veel!' Ik heb hem nu al meer verteld dan dat ik mijn eigen moeder zou vertellen. Dus wat ik nu ga doen is gewoon weglopen. Ik sta op, en loop naar de deur. Austin is sneller, en pakt me bij mijn arm. 'Alsjeblieft, laat me je helpen. Je weet niet hoeveel ik om je geef!'zegt hij. Ik blijf staan, kijk hem diep in zijn ogen aan en kus hem op zijn mond. Daarna ben ik weg.
(Austin's gezichtspunt)
Wat is er aan de hand met haar? Net kuste ze me nog! Ze heeft haar spullen al gepakt, en is onderweg naar de deur naar buiten. Met alles wat ik heb probeer ik haar nog hier te houden, maar zonder succes. Ze doet zonder gedag te roepen de deur open en daarna achter zich dicht. Ik weet nu niet eens of wel wel een stel zijn! Vlug spreek ik haar nog één keer aan, maar het enige wat ze zegt is: 'Je weet nu wel genoeg. Je kunt me niet helpen.' Dan loopt ze weg. Ik laat haar gaan, ook al doet het me pijn haar zo te zien weggaan. Dan ga ik maar terug naar Ross en Desiree.
