Hoofdstuk 62.
(Desiree's gezichtspunt)
Na een tijdje lig ik op een bed. Ik moet persen. Wat is dat pijnlijk zeg! Ik kreun en zweet erop los. Er komt van alles uit. Als het kind komt, kunnen de zusters hun conclusie al bijna direct trekken: het is een jongen. Voor de tijd dat ik zwanger was is hij best vroeg geboren, maar hij hoeft niet in de couveuse. 'Al een naam verzonnen?'vraagt iedereen om ons heen. 'Toby is een leuke naam.'zeg ik, meer als een vraag. 'Ja, hij gaat Toby heten. Dan kan zijn volledige naam Tobias zijn en de roepnaam Toby.' 'We noemen hem dan wel Toby, hè?' 'Ja.' De zusters geven me de baby aan. Net dan komt Luke binnen. 'Ik heb het gemist!' 'Ja, het wonderkindje is er al. Zeg hallo tegen Toby Lynch.' Luke bekijkt de baby goed. 'Wanneer is de bruiloft?' 'Dat komt nog.'zeggen we allebei glimlachend.
(Vivienne's gezichtspunt)
Natuurlijk moest hij die vraag stellen. Waarom ook niet? Ik ben er eigenlijk ook wel benieuwd naar. Desiree zal het uiteindelijk wel vertellen.
We mogen al snel weer weg. We hebben afgesproken dat Ross en Desiree in mijn auto weer snel naar huis gaan, en dat Luke met mij meegaat naar de studio. Dus zo lopen we naar de auto. Ik kijk ondertussen even of ik niet iets belangrijks heb laten liggen in mijn auto. Ik hoef er niet lang naar te kijken, want ik heb alles bij me. Ik loop weer terug, en stap bij Luke in de auto. Hij geeft me een kus, voordat we wegrijden naar de studio.
