HD143MB

°Chapter Katorse°

(Homer’s Point of View)

“Sir Homer... nakauwi na po sina Ma’am at Sir...”

“Sige, salamat Manang...”

     Oras na... Oras na para kausapin ko ang mga magulang ko tungkol sa bagay na ito... Isang bagay na matagal ko nang gustong makuha...

.

.

.

.

.

...ang kalayaan...

     -.- Siya nga pala... I’m Homer Josh Cruz at ako lang naman ang anak ng pinakakinaiinisang kapitbahay ni Trixia Nicole Jaena... Physically, 5’9 in height, moreno, at simple... -.- Hindi ko kasi alam kung paano ko idedescribe yung sarili ko... Wala kasi akong mga kaibigan na pwedeng magsabi sa akin ng kung ano nga ba talaga ang itsura ko... Mga kasambahay lang naman kasi namin ang nakakasama ko araw-araw... Maski nga parents ko minsan ko na lang makita at makasama... Lagi kasi silang busy sa trabaho... Pero ang sabi naman ni Trixia kagabi... -//- may itsura naman daw ako, maganda naman daw yung mga mata ko, tapos matangos daw yung ilong ko... Sa totoo lang... -//- yun na yung pinaka-unang beses na narinig ko sa ibang tao kung ano ba ang nakikita nila sa akin... At nung gabi nga na yun... narealize ko na tama si Trixia... -.- siguro naman eh walang masama kung magkakaroon ako ng mga kaibigan, di ba?

“Homer... Ano ba yung gusto mong sabihin sa amin ng Dad mo??? Bilisan mo lang at kailangan na naming magpahinga, may meeting pa kami mamaya-maya...” --Mom

“Mom, Dad... gusto kong mamuhay tulad ng mga ordinaryong tao...”

“Ano?!? >.< Mamuhay katulad ng mga ordinaryong tao?!? Homer, alam mo ba kung anong pinagsasasabi mo?!?” --Mom

“Yes Mom, -.- I’m sure about it... I want to live like how the other people do... I want to go out of this house... I want to experience the life outside... >.< I want to have a friend...”

“No, it can’t be Homer!!! >,< Ikaw ang nag-iisang tagapagmana ng family business natin... And being the president of our company, you must learn how to disregard other people from your life... FRIENDS?!? No Homer, hindi mo sila kailangan... Dahil ang mga tao... lolokohin ka lang... gagamitin ka lang... pagsasamantalahan ka... pagkatapos eh iiwan ka na lang nang basta-basta... That’s why we segregated you from other people... In order to learn how to live by yourself... You can’t trust anyone Homer... You can only trust yourself...” --Mom

“No Mom >,< ... Wag mo akong itulad sa sarili mo... I knew about it Mom... Alam kong niloko ka at ginamit ng mga kaibigan mo... At nung unti-unti kang bumabagsak eh iniwan ka na lang nila basta-basta... Pero Mom, >.< Hindi lahat ng tao eh tulad nila!!! Hindi lahat ng tao eh manloloko at manggagamit!!! As a proof, here’s Dad... He never use you, he never leave you... He’s always there for you...”

“That’s a different case Homer...”

“>//< No Mom... that’s the same... If you insist in doing this stuff to me... Then, how could I learn how to stand... how could I learn how to trust... how could I find someone like Dad that never leaves you Mom... Tell me Mom... How???”