Eve geldiğimde odalara bakındım.Annem daha gelmemiş abim de hâlâ bilgisayar başındaydı.Üşengeçlikte abime çekmiş olmalıydım!Tüm gün oturup hâlâ nasıl zayıf kalabiliyordu anlayamıyordum😠
Odama geçip kapıyı kapattım.Çok garip şeyler oluyordu.
•Dünki yaşadıklarım rüya mı gerçek mi ve hâlâ bilmediğim 'troll' meselesi
•Göreceklerimden korktuğum için hâlâ bakmadığım kolumdaki dövme ki var mı yok mu bilmiyordum
•Nedenini bilmediğim bir şekilde gözlerimi kapattığımda hemen karşıma çıkıp beni boğan okyanyus rengi mavi gözler...
Aklıma gelip duran sorunlarıma karşı derin bir nefes alıp dışarı üfledim. Elimde tuttuğum kitaba baktım.Nedensizce ilgimi çeken kitap "Aç beni oku beni hadi baby"dermişçesine bakıyordu.Güldüm.Kitabın arkasını önünü inceledim.Ama özet gibi bir yer yoktu.Ya da yazarın adı...
Kitabı açınca küçük çaplı bir şaşkınlık yaşadım.Kitabın başında
HOŞGELDİN DUYGU
yazıyordu.Boğazıma oturan öküzü sesli bir yutkunuşla içime ittim ve kısık sesle bir küfür savurdum.Hangi ara yaptığımı bilmeden kitabı yatağımın üstüne fırlattım ve odamın kapısına sanki biri bana yaklaşıyor ve ben ondan uzaklaşmaya çalışıyor gibi yapıştım.Çaktırmadan mutfakta annesini izlemeye çalışan çocukların kafalarını kapının kenarındam uzatması gibi yavaşça kitaba bakmaya çalıştım.Kapağı açıktı ve üstünde yazılar vardı.Uzakta olduğum için okuyamıyordum.Derin bir nefes aldım ve kendimce söylendim."Ulan Duygu!Sen değil misin her hafta en az 1 bilim kurgu filmi izleyip keşke bende onlar gibi özel güçlü ekşınlı hayat yaşasam demiyor mudun sen!Salak kız.Al sana ekşın.Al sana bilim kurgu bilmem şeyleri!"
İçten kendimi yeteri kadar azarladıktan sonra kapıdan bir adım uzaklaştım ve sırtımı dikleştirerek ilerledim.Kitabın önüne geldiğimde yavaşça eğildim.Tam doğrulacakken kitabın sayfasında aniden beliren altın sarısı renkler çıkardığı ışık ile gözlerimi büyülerken kal geldi.Yazının saçtığı ışık sönüp yerine altın sarısı yazılmış harfler çıkınca kendime geldim yatağıma oturdum.Kitabın sayfasında
KENDİNE GELDİN Mİ ARTIK?
yazıyordu.Kafam çok karışmıştı.Bu yaşıma kadar hep özel biri olmak ve garip şeyler yaşamak istemiştim.Ama yaşayınca..Eski bana şu an sövüyordum.Koltuğa yayılıp günü dizi/film izleyip abur cubura çullanarak geçirmek varken ne diye ekşın istiyordum acaba!
Sesimin cılız çıkacağını düşündüğüm için tekrar yutkundum ve tam olmasa da titremesini engellediğim sesimle evet diye mırıldandım.Sayfadaki yazılar silinmeye başlayınca ayrı bir şaşkınlık yaşadım.Ne olur ne olmaz diye kolumu çimdikledim ama...Canım yanmıştı😣Kolumu ovuşturarak acısını azaltmaya çalıştım.O sırada etrafa yayılan ışıkla dikkatimi tekrar kitaba verdim.
BOŞ YERE CANINI YAKTIN !
"Ya belki de hayal ürünümsün sen benim.Adam ol yaaa!"diye kitaba bağırdım.Evet bildiğin kitabla tartışçam resmen!
HAYAL ÜRÜNÜ OLDUĞUMA EMİN MİSİN?EĞER HAYAL ÜRÜNÜYSEM BU YA RÜYADIR YA DA SEN DELİSİNDİR.Kİ BENCE DELİSİN.LÜTFEN SUS VE SAKİNCE BENİ OKU.
Ne?!Tamam öyle çok havalı ve güzel bir kız değildim,istem dışı sakar ve salak bir insan olabiliyordum,çok fazla saçmalayabiliyor,çok konuşuyordum.Çoğu kişiye göre tam bir çocuktum.Ama şimdi buna birde deliyi mi ekliyordu bu nediği belirsiz kitap.Sinirlenmiştim.
