YALNIZ DÜNYAM

1.Günüm

Merhaba benim adım kenan yaşım 18
Kocaeli/darıca ilçesinde yaşamaktayım küçük bir mahalede ailem ile yaşıyorum.Bu hikayem de size hayatımın nasıl geçtiğini anlatacağım belki yaşadıklarım sizinde yaşamınıza benzeyebilir,belki de benzemeye de bilir.Tabi bunları hikayemi okuyunca anlayacaksınız. Ben ailede hatta sülalede en sessiz , ruhsuz, hayattan bıkmış gibi görünen biriyim aslında dışardakiler tarafından öyle görünürüm.tabi bir laf vardır.''İnsan kendini başkasından değil,Kendinden bilir.'' Diye.

Aslında evet beni benden başkası çok iyi bilemez,bazen insan için de ki leri dışarıdaki insanlara anlatamaz ya hani onun gibi bir şey bazen şu koca dünyada kendimi çok yalnız hissediyorum ,fikirlerim,hayalerim,
hayata bakış açım, olarak kimse ile uyuşmaması beni tedirgin ediyor. Bazen diyorum kendime acaba ben bir uzaylı mıyım ? Diye.Tabi şaka bir yana size günlük zamanım dan belirteyim

Evet arkadaşlar günlerden birgün ve ben yine sabah tersten uyandığım bir günümü anlatacağım tabi bugün herkezde ortak bir gün pazartesi,ve sendromu neyse,sabah uyandıktan sonra sanki güzel bir gün beni bekliyormuş gibi hayalere dalardım tabi artık çocuklukta kaldı.Bilirsiniz ya hani çocukken hızlı büyüyüp hayata atılmayı istersiniz,herşey elinizde ,kimse karışmıyor zannedersiniz ya hani maalesef ki hepsi yalandan ibaret tam tersine asıl hayatı 18 yaşındayken anladım.O zamanlar lise 2 ye giden ben okul ortamından dolayı sınıf tekrarı yaptım.Tabi ailem bundan dolayı beni okuldan almaya karar vermişlerdi ama ben asla pes etmedim çünkü herkez biliyo bunu okumayana ekmek yok dimi ? Bu sefer açık lise ye kayıt olmaya karar verdim.Tabi bu seferki ortam normal liseden daha berbattı hafta içi saat 08:00 da kalkar okula giderdim.Okul deseniz ortamı çok kötü ,kavga,gürültü, içkisi,sigarası havada uçuşan serseri tiplerin mekanıydı.Ama ben bir tek onun için okulu terk etmedim çünkü onun ne zaman gözlerine baksam sanki okulda o ortam hiç yokmuş gibi geliyor du adeta gülüşü,merhameti,saygısı,anlayışı tamamıyla herşeyine aşıktım onun ve bazen yanından geçip yüzümün kızarmasına gülüyordu , tabi ben de bundan hoşlanıyodum çünkü o gülünce o güzel gamzeleri ortaya çıkı veriyordu.Çocukluk aşkı işte zaman geçtikçe ben buna açılmaya çalışıyodum tabi ne kadar zor olsa gerek başkası için ama ben başkası değildim ,sıradan bir insan hiç değildim.Utangaç,içine kapanık, zavallı görünen biriydim tabi bu özelliklerin yanında birde hırsım var dı tabi bir şeyi aklıma soktum mu onu ya yapacağım ya yapacağım asla yenilgiye alışkın biri değilim dir.Zaman geçtikçe ben buna bi gün açılmaya karar verdim ama içimden de; ya hayır derse ,diye geçiyodu tabi denemenin faydası var dı ve o zaman öğle arası çıkışında bunu tuttum ;Gamze bir bakarmısın  diye. Gamze arkasını tam döndüğünde kalbim yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu birden dilimi yutmuş tum tabi kim olsa o güzellik karşısında öyle kalı verirdi.