Yaklaşık yarım saat önce alışveriş faslı bitmişti.Ama bende bitmiştim.Yanımdaki iki gerizekalı ise çok mutlu ve hala alamadıkları ya da kararsız kaldıkları şeyler hakkında konusup duruyorlardı.Bir kafede oturmuş bir şeyler içiyorduk.Asıl amacım dinlenmekti.
Bir sürü kıyafet almıştık.Kendilerine alışveriş yaparken sağ olsunlar beni de unutmadılar,bana da sevdiğim tarzda kıyafetler,ayakkabılar aldılar.Harcadığımız paranın haddi hesabı yok.
Kafeden kalkıp eve döneceğimiz sırada yağmur başladı.İyi ki arabayı kapalı otoparka park etmişim.Yoksa Ece'nin dilinden kurtulamazdım.Yok sırılsıklam olsum,yok saçım bozuldu..Ahh hiç çekemezdim.
Eve giderken telefon çaldı.Benim ki değildi."Benimde değil." Geriye bir tek Poyraz kalıyordu.
"Hey ne bakıyorsunuz?!"
"Ajdarı zil sesi olarak kullanman gerçekten kabul edilemez bir rezillik dostum."
"Saçmalamayı kesin!"
Poyraz bu kadar net konuşunca bir an herkes kendinden şüphelenip telefonlarını çıkardı.Çalan telefon Ece'nindi.Ama o da şaşırmıştı."Geri zekalı Pelin zil sesini değiştirmiş kusura bakmayın." sinirlenmişti Ece.
"Nasıl arkadaşların var lan senin ahaha"
"Doruk kes sesini!"
Aynı numara birkaç dakika sonra tekrar aramıştı.Tanımıyorduk. Arayan her kimse.
Ece telaşlanmıştı.Bense sinirliydim. Sonuçta kıskanç bir abiydim.
Bir kez daha aradığında Ece korkarak telefonu açtı."Alo.." ses vermiyordu."Alo!"dedi bu sefer sesi daha sert çıkmıştı.
Arayan kişi ses vermeden kapattı. Birkaç dakika sonra da aynı numaradan mesaj geldi.
-Aslında konuşmak istiyordum. Ama abinin yanında olduğunu sonradan gördüm. Bu arada sesinde senin kadar güzel Ece.. En kısa zaman da görüşücez.
Ece korkuyordu.Mesaj geldiğinde çekinerek ve korkarak telefonu titreyen elleriyle bana uzattı.Okuduğumda ise sinirden gözüm dönmüştü.
Kendi telefonumdan hemen numarayı çevirdim ve açmasını beklerken sinirlerime hakim olmaya çalıştım. Meşgule atmıştı. Telefonumu açmamıştı.
-Şşş korkma küçüğüm sana asla zarar vermem. Ama o abin olcak sakın bir daha bana karışmaya kalkmasın!
Bu mesajı gördüğümde ne yapacağımı bilemedim. Ece'ye baktığımda arka koltuğa sinmiş,ağlıyordu.
O sırada Poyraz'la göz göze geldik. 'sakin ol ve sadece Ece'yle ilgilen' dercesine bir bakış attı. Haklıydı Ece'nin bana ihtiyacı vardı. Kapıyı açıp arka tarafa yöneldim.Ece'nin yanına oturup kollarımın arasına aldım. Şimdi daha rahattı. Fakat daha çok ağlıyordu,hıçkırıklarına engel olamıyordu.Hıçkırıklarının arasında sessizce "korkuyorum." dediğini duymuştum. "Korkma birtanem ben yanındayım." diyerek daha sıkı sarıldım ona.
Bu sırada Poyraz koltuğuma geçmiş eve doğru ilerliyordu.Eve girdiğimizde hava kararmıştı. Poyraz kapıdan bize veda ederek sitede gözden kayboldu. Ece'yi odasına çıkardım.
"Sen üzerini değiştirince haber ver uyuyana kadar yanında bekleycem. Odamdayım." deyip çıktım.
-İyi geceler bebeğim seni seviyorum..
